جشن صعود ملی پوشان در آزادی و شادی زاید الوصف مردم در کوچه ها و خیابان های شهرهایمان با صحنه هایی مانا و ماندگار همراه بود، اما امیر عابدزاده با در آغوش گرفتن پدر و بوسه بر دستان او خالق اثر جاودانه ای بود.
احمدرضا عابدزاده سال ها در تیم ملی درخشید و نمایش او برابر آمریکا و استرالیا هیچ گاه از ذهن و خاطر مردم و علاقه مندان فوتبال پاک نخواهد شد و...
جالب اینکه پس از گذشت سال ها پسر جاپای پدر گذاشت و درون دروازه تیم ملی ایستاد.
امیر از دوران کودکی در کنار پدر کار کرد. به دنبال توپ دوید و آموزش دید.
بسیاری از حرکات و واکنش های امیر شباهت عینی با احمدرضا دارد.
خونسردی، رفلکس های لحظه ای و خروج های به موقع از ویژگی های امیر عابدزاده است و...
با سوت پایان دیدار و پایکوبی و شادمانی بازیکنان و هواداران در ورزشگاه صحنه هایی زیبا دیدیم، اما در آغوش گرفتن پدر توسط امیر عابدزاده دیدنی و اثرگذار بود.
تکریم پدر و قدرشناسی از زحمات پدران و مادران را باید جوان ها مهم بشمارند و در خدمت به اولیا دریغ نکنند.
پیام این حرکت زیبای امیر عابدزاده را ارج مینهیم که حامل یک حرکت ارزشی و اخلاق مدارانه بود و یک صحنه بی بدیل را برجای گذاشت.
نویسنده: احمد میرزاییان