حمیدرضا فرزانه نامی آشنا در فوتبال به شمار می آید. اوج حضور او در فوتبال با تیم سپاهان سپری شد. اکنون هم با فوتبال زندگی می کند. در مدرسه فوتبال فرزانه که در تهران و شمال کشور دایر است، نزدیک به ۷۰۰ بازیکن مستعد در حال فراگیری هستند.
وی پیش تردر تیم های استقلال تهران و نساجی مازندران نیز ایفای نقش کرده و در حال حاضر بیشتر سرگرم آکادمیک و آموزشی است. صحبت های این کارشناس جوان را درباره تیم ملی و سایر مسایل مبتلا به ورزش می خوانید.
** برابر عراق یکی از هوشمندانه ترین بازی ها را ارائه داد. بازیکنان ما منطقی و حساب شده عمل کردند و نتیجه گرفتند.
** تیمی که به راحتی به جام جهانی صعود کرد و نتایج مطلوب گرفت، همان تیمی است که در اختیار ویلموتس قرار داشت و چیزی نمانده بود که با این مربی کاسب کار سقوط کنیم.
** البته خودم به شخصه اسکووچیچ را در حد نشستن روی نیمکت تیم ملی در جام جهانی جایز نمی دانم واعتقادم بر این است که وزن او از میدان جام جهانی سبک تر است ولی اگر قرار باشد با این مربی ادامه بدهیم باید به فکر تقویت اسکوچیچ باشیم.
** با آنکه منتقد او هستم، اما اعتقاد دارم درجمع آوری تیم ونوع بازی ونوع نتیجه گیری خوب عمل کرد.اوج کار وی درجمع آوری بازیکنان لژیونر بود که آنها را به خوبی به مرز هماهنگی رساند. علی ایحال باید متوجه باشیم که میدان بزرگ جام جهانی محل اشتباه نیست.
** بنده در موفقیت اسکووچیچ نقش کی روش را کمرنگ نمی بینم. اعتقادم این است، که ۷۰ درصد ساختار فعلی تیم ملی را کی روش پایه گذاری کرده است.کاری که با ولاسکو با والیبال ما کرده بود و
** بدون ضعف نیستیم. در ساختار دفاعی و خط میانی تیم ملی معایبی دارد. باید از امروز با تیم های بزرگ دنیا بازی تدارکاتی انجام داد تا عیار تیم ملی قبل از حضور در جام جهانی دیده شود. باید به سیستم های روز مجهز شویم. تا اینجا بر اساس خلاقیت فردی وشعور فنی بازیکنان به نتیجه رسیده ایم.
** فدراسیون عزیزی خادم را متفاوت با فدراسیون های قبل دیدم. با انرژی مثبت وارد شده است. اسکووچیچ از اثرات انتخاب فدراسیون قبل است، اما عزیزی خادم اورا حفظ کرد تا نشان دهد که سیاست خاصی در مدیریت و اداره فوتبال دارد. باید به مدیریت این فدراسیون که در تیم ملی انسجام ایجاد کرده، ایمان آورد. قطعا آقای خادم هم می داند که برای راهیابی به مرحله بالاتر در جام جهانی نیاز به بازی های تدارکاتی زیاد وسنگین با تیم های بزرگ داریم.
گفت و گو: اکبر عزیزی