پنجشنبه پانزدهم آذر ماه
 نیم نگاه

نام هایی که ماندگار شده اند

می گویند انسان که مرد، به سرعت فراموش می شود اما این باور درباره همه آدم ها صدق نمی کند. ثبت است بر جریده عالم، دوام ما...

ناصر حجازی از جمله این شخصیت ها بود که حداقل هویت بخشی از جامعه ورزش ایران را گلبرگ مغروری که برای پررنگ دیده شدن، هزار رنگ نشد و برای گذران زندگی خود با آن همه افتخارات دم درب هیچ اداره و رئیسی کرنش نکرد. بنابراین دیروز وقتی سیم کارت وی یک میلیارد فروش رفت، چیزی جز محبوبیت این مرد شجاع ورزش و فوتبال نبود، اما ارزش واقعی این کار خانواده ناصر حجازی زمانی نمود بیشتری پیدا کرد که کل درآمد را به بچه های سرطانی اختصاص دادند. خانواده ای که خود شاید به یک میلیارد نیاز داشتند اما ثابت کردند که وارث افتخارات یک مرد، مردمی و وطن دوست هستند. با آدم های اشتباهی که وارد جامعه ما شده اند، کاری نداریم. با پهلوان پهنه ها هم همین طور؛ اما خوشحال هستیم که کم و بیش شخصیت های فوتبالی داریم که راه ناصر حجازی ها را ادامه دادند. علی دایی یک نمونه بارز دیگر است. قدر این شخصیت ها را بدانیم و به خاطر یک خبر و یک معبر اعتبارشان را زیر سوال نبریم.

دیروز یک اتفاق دیگری هم در فرهنگ اجتماعی ایران رخ داد؛ دکتر اسلامی ندوشن در دیار غربت از دار فانی رفت. مردی که منتقد، پژوهشگر و ادیبی توانا بود و در میان ده ها تعریف و کتابی که این دانشمند ارزشمند به رشته تحریر درآورده بود، کتاب ایران و تنهایی اش را به یاد داریم. چند نفر از جامعه از جمله جامعه ورزش این افتخارات فرهنگی و ادبی کشور را می شناسند. بیاییم آنان را در زمانی که در قید حیات هستند، ارج بگذاریم.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی