تماشای مسی در این روزها حسی تقریبا غیرقابل وصف دارد.

این چیزی است که ما در تمام زندگی تجربه کرده‌ایم، بحث کرده‌ایم و به آن اهمیت داده‌ایم چیزی که بخش غیرمنطقی از روح خود را در آن ذخیره کرده‌ایم در مسابقه ورزشی و هر بازی می‌تواند آخرین بازی باشد.

افراد بالای 50 سال خاطرات خود را خواهند داشت ولی درباره مسی او بلافاصله پس از پایان جام جهانی بازنشسته نخواهد شد، ولی این مسئله است که به وضوح برای او اهمیت بیشتری دارد. یک یا دو قهرمانی لیگ یون، حتی لیگ قهرمانان با پاری سن ژرمن را اضافه کنید و به سختی که در میراث افتخارات او ثبت خواهد شد. می توانستیم جام جهانی را اضافه کنیم اما...

هر بازی مسی در این جام جهانی نمادی از شکنندگی گذرای زیبایی انسان است از راهپیمایی ابدی زمان است. جای تعجب نیست که اردوی آرژانتین همیشه اینقدر پر از تنش است. جای تعجب نیست که چنین اشتیاقی وجود داشته باشد و... و عجیب نبود که اینهمه اضطراب در بین هواداران آرژانتینی ها موج می زند.

اما چیزی که هرگز مشخص نبود این بود که آیا انرژی احساسی بسیار عجیب آرژانتینی حفظ می کند یا آنها را در پایان یک رقابت بزرگ سرکوب می سازد.

اگر به دنبال این برداشت ها باشید باید بگوییم  الگوها همیشه وجود دارند. برای آرژانتین، این فقط در مورد مسی نیست، بلکه مربوط به دوران مختلف فوتبال آرژانتینرآ است.

در سال 1995 در قطر بود که خوزه پکرمن آرژانتین را برای اولین بار در جام جهانی زیر 20 سال خود رهبری کرد و یک دوره بی نظیر از پنج موفقیت در هفت تورنمنت را آغاز کرد. امید و حتی انتظار این بود که آن دوره طلایی به موفقیت در سطوح بالای جهان منجر شود، اما در کوپا آمریکا 1993 و 2021، آرژانتین هیچ چیز را به دست آورد. تنها سه بازیکنی که بخشی از آن موفقیت های جوانان بودند در تیم باقی مانده اند: مسی که در سال 2005 قهرمان شد و پاپو گومز و آنخل دی ماریا که در سال 2007 قهرمان شدند

 این حال، تأثیر پکرمن، که معتقد بود نه فقط یک بازیکن، بلکه یک فرد را پرورش می دهد و رویکردش بسیار جامع تر از تمرکز صرف روی فوتبال است، همچنان در فوتبال باقی است. این او بود که به عنوان مربی ملی، مسی را برای اولین دوره جام جهانی بزرگسالان خود در سال 2006 انتخاب کرد، در حالی که مربی فعلی، لیونل اسکالونی، و دو تن از دستیارانش، پابلو ایمار و والتر ساموئل، بخشی از تیم پکرمن بودند که موفق به کسب جام جهانی شدند. جام جهانی 20 در مالزی در سال 1997 در قطر بود که این دوره از فوتبال آرژانتین به طور موثر آغاز شد و رویای 27 سال بعد، در قطر است که به آخرالزمان باشکوه خود برسد.

حتی با وجود تلاش آندریس نوپرت، دروازه بان هلندی، جک و لوبیا شناسی که او را روانی می کند، پنالتی روشی پیش پا افتاده برای پیروزی در بازی بود، برخلاف روشی که این آرژانتین همیشه در لبه پرتگاه زندگی می کرد. برای آنها در این تورنمنت، تنها جای قلب در دهان است. با توجه به اینکه مسی دو بار در نیمه دوم قفل هلندی ها را باز کرد، آرژانتین حتی ممکن بود به راحتی آن را به دست بیاورد، تنها به دلیل ناشیانه بودن هم تیمی ها و ناامید کردن اما اینکه بپرسیم او در یک تیم بهتر چه کاری می تواند انجام دهد، باید بازیکن الهام بخشی چون مارادونا رجوع کنیم.

گزارش: هستی رفیعی