پنجشنبه نهم فروردین ماه

دنیای ورزش 50 ساله شد؟!

حیف از مجله دنیای ورزش که دو سالی است در اثر کم لطفی موسسه بزرگ اطلاعات در محاق توقف و تعطیلی افتاد اما این نشریه زیبا و نفیس نزدیک به نیم قرن خدمات شایانی به ورزش ایران کرد و ای کاش مدیران موسسه اطلاعات این سر مقاله نخستین شماره آن را که به دنبال آرزوی بزرگ به قلم استاد بیژن رفیعی نوشته شده است را بخوانند و دوباره چرخ های دنیای ورزش را بر گستره ورزش ایران به حرکت در آورند.

" این نخستین شماره از مجله ای است که شاید بزرگترین آرزوی زندگی ما انتشار آن بود . آرزوی اینکه آئینه تمام نمایی از افتخارات و موجودیت نسلی باشیم که سازنده ی فردای دنیای ماست .نسلی که در فردایی با شکوهتر پرچم کشور ما را استوار و سربلند تر نگاه دارد. نسلی که سخت به آن معتقدیم و شایستگی آن را در کشورهای دور و نزدیک , در انسوی مرزها فراوان دیده ایم ... دوست من : با انتشار این نخستین شماره , تلاش می کنیم در راهی گام برداریم که سازنده افتخاراتی بیشتر برای این نسل باشد . ورزش ما طول سالیان دراز در تنگنای دسته بندی ها , کشمکش های مسموم و کشنده و مقاصد شخصی نتوانسته آنچنان که باید رشد کند . طول این سالها ما کمتر هدف داشته ایم . هدف دوستی های نادرست و دشمنی های نادرست بوده است . مبارزات بخاطر کشتن زمان , بدست آوردن رکوردی بهتر و پرورش قهرمانی پر قدرت تر نبوده است . بلکه بخاطر هدف های شخصی و پوچ بوده و جان کلام هم در همین جاست.  width= طول سالیان گذشته نه ورزشکاران و نه ما , نمی دانستیم فدراسیونها چه می خواهند و در این راه خود فدراسیونها نیز نمی دانستند چه می کنند. یکنوع سرگشتگی , یکنوع بی احتیاطی و عدم توجه در تمام شئون ورزش ما حکمفرما بوده است و باید پذیرفت دردی از این بالاتر و جان گداز تر وجود ندارد زیرا که همه دردها را به آسانی می توان درمان کرد مگر درد بی نظمی , هرج و مرج و عنان گسستگی را . ورزش ما دچار همین درد بود . هر کس که از هر گوشه ای بر می خواست بفکر خود بود و بفکر باز یافتن راهی که در آن به انچه می خواهد دست یابد .... تا وقتی که در ورزش صاحب هدف نشده ایم , کار مان به سامان نخواهد رسید . تا زمانیکه دوستی و همبستگی دستگاه های مختلف مملکتی وسازمان ورزش کشور یعنی سازنده سلامت , استواری و غرور نسلی که همه هستی ملتها بخاطر انهاست بوجود نیاید , ما در ورزش به انچه که می خواهیم , دست  نخواهیم یافت. اعترافی است سخت دردناک, ولی باید پذیرفت که ما در گذشته در کار ورزش شکست خورده ایم و این شکست از آن همه ی ماست. تمام پدرها و تمام مادرها و تمام سازمانها که اعتقاد دارند در سلامت , سعادت و خوشبختی این نسل  گام بر می دارند. آری , ما در گذشته شکست خورده ایم , زیرا تندباد مسموم باند بازیها در ورزش آن موجودیت با ارزشی را که شعار واقعی ورزش است تحت تاثیر قرار داده بود.