پنجشنبه نهم فروردین ماه
قابل توجه وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک

مجلسیان به جای مربیان...

وقتی دکتر خوش‌چهره نماینده احمدی نژاد در هتل 5 ستاره ًرامادا ً دوحه قطر به اتفاق چند نماینده مجلس برای دیدن بازیهای آسیائی 2006 به همراه کاروان ورزشی ایران حضور یافته بودند در شگفت بودم که چرا ًمربیانً رشته های مختلف ورزشی برای کسب تجربه و ً دانش افزائی ً به این مسابقات اعزام نمی شوند ؟

وقتی دکتر خوش‌چهره نماینده احمدی نژاد در هتل 5 ستاره ًرامادا ً دوحه قطر به اتفاق چند نماینده مجلس برای دیدن بازیهای آسیائی 2006 به همراه کاروان ورزشی ایران حضور یافته بودند در شگفت بودم که چرا  ًمربیانً  رشته های  مختلف ورزشی  برای  کسب تجربه و ً دانش افزائی ً به این مسابقات اعزام نمی شوند ؟ 

در هر دوره ای از بازیهای آسیایی و المپیک حداقل ۸ نماینده مجلس به همراه کاروان ورزشی ایران بظاهر برای نظارت و بررسی عملکرد کاروان ایران به خارج اعزام می شوند  . اکثر آنان نه تنها ًدانشً بررسی ورزش را ندارند که با اکثر ًورزش‌هاً هم آشنایی نداشته و بیگانه اند.
هنگامی‌که در بازیهای آسیایی دوحه قطر یکی از آنان از رئیس سازمان تربیت بدنی وقت سئوال کرد که اعضای تیم فوتبال ۱۲ نفر هستند و رئیس دستگاه ورزش هم تایید کردند، متوجه شدم که ورزش همچون کشتی های ًبادیً  قدیم معلوم نیست با ً شراعً به کجا می رود؟


وقتی در بازیهای آسیایی گوانگجو چین پاکت هدایای نقدی اهدایی کمیته المپیک را به نمایندگان مجلس که بهمراه کاروان ورزشی آمده بودند، تقدیم کردم آنها پاکت‌ها را به من پس دادند . ابتدا تصور کردم که پس دادن دلارهای اهدایی از روی تقوا و فروتنی است ولی چند لحظه بعد یکی از آنان به من فرمودند که این مبلغ بسیار کم است !!! موضوع اعتراض به کم بودن مبلغ درون پاکتها را به دهکده باریهای آسیایی و مسئولین وقت ورزش اطلاع دادم، آنان تعارف کم کردند و بر مبلغ افزودند تا همه چیز بخوبی پیش رود و خدشه ای در بازیهای آسیایی ایجاد نشود . دکتر سعیدلو رئیس سازمان تربیت بدنی وقت که با نمایندگان در اختلاف نظر و چالش بود به من گفت؛ که اینها را به مراکز خرید بفرستید تا کمتر وقت ایشان را بگیرند . پاسخ من به ایشان این بود که آنان جملگی نشانی مراکز خرید را دارند و هم اکنون در مرکز خرید بزرگ ًبی جینگ لوً هستند .


هنگامی که در بازیهای آسیایی اینچون کره جنوبی در هتل 5 ستاره "هالیدی‌این" میزبان 5 نماینده مجلس بودیم که باز هم برای ارزیابی ورزش به همراه کاروان ایران آمده بودند به رسم عرف معمول این بار پاکتهای پول اهدایی که از قبل نام آنها بر رویشان درج شده بود به تک تک شان تقدیم کردم ، پاکتهایی که تجربه گوانجو را در درون یدک می کشیدند و چنان سنگینی می کردند که جائی برای پس دادن آن ها و هیچگونه اعتراضی باقی نگذاشته بود.


این رسم را نمی دانم که کدام فرد شیر پاک خورده ای در ورزش بنا نهاد که در بازی های آسیایی و المپیک حداقل 8 نماینده مجلس به انتخاب فراکسیون ورزش حضور یابند، حضوری که به ظاهر برای بررسی وضعیت ورزش و عملکرد کاروان ورزشی کشورمان است ولی در واقع تقریبا هیچگاه چنین نبوده است. از ره‌آورد حضور برخی از آنان چیزهائی می دانم که ذکر آن با منافع ملی در تضاد است  و صد البته در این مدت نمایندگانی از مجلس نیز حضور داشته اند که وجودشان سرشار از کرامت، صداقت، اخلاق و در مسیر توسعه و پیشرفت بود و موجب افتخار و سربلندی.


وقتی در هتل ۵ ستاره رامادا دوحه قطر در خلال بازی های آسیایی اینترنت یکی از نمایندگان مجلس دچار اختلال شده بود او به اتاق من زنگ زد و به تهدید رئیس سازمان تربیت بدنی، کمیته ملی المپیک و مسئولین پرداخت که چرا اینترنت اتاقش برای لحظه ای قطع شده است، اصلا آنان در خارج از کشور همان توقعاتی را دارند که در داخل کشور، هتل ۵ ستاره، ماشین و مترجم اختصاصی و نخوت و غرور کاذبشان را نیز در دیار غربت یدک می کشند که دستور دهند، حس تفوق و برتری داشته باشند و هر آنچه بر میلشان نباشد به تهدید مسئولین ورزش و فراخواندن آنان به مجلس می پردازند . آه و افسوس بر این ورزش که باید تاوان همه چیز و همه کس را بدهد. ورزش اگر در میادین بین‌المللی پیروز و موفق شد مدعیان پیروزی بیشماری پیدا می شوند، عکس یادگاری می گیرند و به همدیگر تبریک می گویند ولی وای بر آن زمانی که ورزش نتایج ضعیف کسب کند و شکست بخورد آن وقت است که رئیس ورزش کشور و مسئولین کمیته ملی المپیک و اعضای کاروان ورزشی و مربیان و ورزشکاران مورد نکوهش همین مهمانان ناخوانده قرار می گیرند و مجلس و مجلسیان برایشان کمیته بررسی و دستورات تنبیهی و تهدیدهای تحقیری در نظر می گیرند. اصلا این مجلس فقط زورش به ورزش می رسد و کمیسیون اصل ۹۰ مجلس فعال می شود، فراکسیون ورزش بیانیه صادر می کند  و ...  .


یکی از معضلات و مشکلات ورزش کشور خود مجلسیان هستند که حق قانونی نظارت را تا جائی پیش برده اند که به حق دخالت تبدیل کرده اند . در انتصاب مدیران کل استانی، در انتخاب روسای فدراسیون ها و هیات های ورزشی استانی و حتی شهرستانی، در عزل و نصب های درون سازمانی و در کلیات و جزئیات ورزشی دخالت می کنند در حالیکه قانون فقط حق نظارت به آن ها داده و نه دخالت.
من مخالف حضور نمایندگان در ورزش نیستم ولی بشدت منتقد به دخالت بی رویه و بی حساب آنان در ورزش هستم. برخی آنان با ادبیات تهدید با مسئولین ورزشی صحبت می کنند تا جائی که چند سال پیش نمایندگان آذربایجان با تهدید مسئول ورزشی قصد دخالت در ترکیب تیم ملی فوتبال را داشتند چیزی که هرگز در هیچ کجای دنیا از ازل تاکنون رخ نداده و نخواهد داد.

در هر صورت حضور نمایندگان در بازیهای آسیایی و المپیک هیچ ضرورتی ندارد و باید متوقف شود. آنان اکثرا از ورزش اطلاعی ندارند و خصوصاً با ورزش بین الملل بیگانه اند . در بازی های آسیایی اینچئون کره جنوبی دو تن از نمایندگان مجلس به من مراجعه کردند و اظهار داشتند که چرا به آنان تعارف نشده که در رژه کاروان ورزشی در افتتاحیه حضور داشته باشند و یا بسیار گله مند بودند که چرا در توزیع مدال های بازیهای آسیایی آنان را دعوت نمی کنند، آنان میادین المپیک و جهانی و آسیایی را با سالن های حوزه انتخابیه خود مقایسه می کردند که باید مدال بر گردن قهرمانان بیاویزند وقتی من پروتکل توزیع مدال را برایشان توضیح می دادم، قانع نمی شدند و آن را از ضعف مسئولین ورزشی و بی توجهی به نمایندگان مجلس می دانستند، درست مثل قانع نشدن در کمیسیون های مجلس و ..... .


ورزشی ترین نماینده مجلس در بازی های آسیایی دوحه قطر وقتی از ورودش به جلسه شورای المپیک آسیا که عضوش نبود جلوگیری کردند تا سالها بعد هم از مدیران ورزش کینه به دل گرفته بود. وی تصور می کرد که حق نظارت بر شورای المپیک آسیا را نیز دارد.


وقتی در هتل هالیدی اینچئون کره جنوبی معروفترین نماینده اعزامی به بازی های آسیایی دو خدمه هتل را در اتاقش فراخوانده بود تا با پاهایشان بر روی چمدانش بایستند تا بتواند زیپ چمدان مملو از خرید را با زور ببندد من تا ساعت ها هم غصه خوردم و هم سرافکنده .


اعزام و حضور نمایندگان مجلس به رویدادهای بین المللی نه تنها فاقد بار مثبت است بلکه تبعات جبران ناپذیری نیز دارد بنابراین به هیئت اجرائی کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش توصیه می کنم که در المپیک و بازی های آسیایی آینده هرگز رای به اعزام آنان ندهند و به جای آنها مربیان رشته های مختلف ورزشی را برای دانش افزائی به این رویدادها اعزام نمایند و یا فرصتی به خبرنگاران و مفسران ورزشی بدهند تا بتوانند به بررسی واقعی عملکرد کاروان ورزشی بپردازند و نقاط ضعف و قوت ما را تبیین و تفسیر کنند و مربیانی را اعزام نمایند تا شکوه و عظمت بازی های المپیک و آسیایی را در بازگشت به نسل جوان ورزشکار انتقال دهند. قطعا کوله بار تجربه اندوزی و دانش افزائی مربیان از این بازی ها و نگارش و تفسیر خبرنگاران بمراتب بهتر از چمدان های خریدی است که به زور باید زیپشان را ببندند.

علی افتخاری؛ کارشناس ورزش