در میان مشاغلی که از کرونا ضربات زیادی خورده باید به باشگاههای خصوصی اشاره کنیم که با اجاره های سنگین و دستمزد مربی و عوامل اجرایی در این تعطیلی مملکت درد روی درد بر آنها افزوده شده است.
وزارت ورزش اداره ای دارد تحت عنوان امور باشگاههای دولتی و خصوصی.
این اداره کارهای صدور مجوز و نظارت بر کار باشگاهها را بر عهده دارد و البته منبع درآمد خوبی هم برای این اداره کل و ادارات کل استانها هستند
سوال می کنیم در این گیرو تکلیف بخش خصوصی باشگاه داری در ایران چه می شود.
افرادی که سرمایه های خود را به سمت مشاغل کاذب نبردند و برای سلامت جامعه رو به باشگاهداری آورده اند در این اوضاع بغرنج انتظار کمک از ناحیه وزارت ورزش دارند.
فکر می کنم از محل صرفه جویی در خصوص عدم برگزاری مسابقات در همه رشته های ور شی و تعطیلی اردوها و همچنین منابع صندوق حمایت از قهرمانان که ابزاری جهت بقای وزیر شده و بذل و بخشش های این صندوق به نمایندگان مجلس و سرمایه گذاری روی نمایندگان برخی شهرستانها از محل در آمد های صندوق! در انتخابات اخیر بخشی از ضرر و زیان باشگاههای خصوصی را جبران کنند.
کاری نکنیم که بخش خصوصی سر مایه اش را از ورزش جمع کند و ببرد سمت مشاغل کاذب و حداقل اینکه هر فدراسیون یا هر اداره کل با شناختی که از باشگاهها دارند بسته های حمایتی مشخصی را برای باشگاههایی مثل باشگاههای بدنسازی… رزمی ها… بولینگ و بیلیارد… ایروبیک و یا بسیاری دیگر از بخش های مرتبط امروز که. تعطیل هستند و اغلب اجاره های سنگینی میدهند نیاز به حمایت دولت دارند.
چقدر پرسنل و مربیانی از همین محل زندگی های خود را اداره می کردند و الان همه بیکارند. پیشنهاد بنده معرفی این عوامل به ادارات بیمه است تا بیمه بیکاری بگیرند و برای صاحبان باشگاهها بخصوص مستاجران هم وزارت ورزش باید فکری عاجل و ضروری بردارد.
یادداشت از: رضا فیض آبادی