تیم ملی والیبال بانوان در حالی در آخرین روز مسابقات به مصاف هند رفت که چهار بازیکن اصلی خود را همراه نداشت.
درسا فلاح و الهه پورصالح روز گذشته در بازی برابر هنگ کنگ آسیب دیدند و بنابر صلاحدید پزشک تیم در این مسابقه حاضر نشدند. همچنین ریحانه کریمی سرعتی زن تیم ملی هم شب گذشته دچار آنفولانزا شد و بازی نکرد و در ابتدای مسابقه به هتل برگشت تا پیگیر درمان خود شود. نگار هاشمی نیز در ست سوم برای گرفتن یک توپ با صندلیهای کنار زمین برخورد کرد و دچار مشکل از ناحیه کف دست شد و نتوانست به بازی برگردد.
بنابراین سرمربی تیم ملی والیبال زنان این مسابقه را با ترکیب مبینا غفاریان، آیتک سلامت، شقایق حسن خانی، هدیه طالعی، دیانا رشیدی، زهرا کریمی و لیبروی تیم محدثه مشتاقی آغاز کرد و همانند مسابقه دور مقدماتی معلوب هند شد.
داوران این دیدار میتسوری از اندونزی و یانگ هیونگ جی از هنگ کنگ بودند.
اما چند پرسش و چند نکته درباره تیم اعزامی؛ اول اینکه ما به خانم بلوری زاده سر مربی تیمملی به عنوان یکمربی آگاه و توانا احترام می گذاریم و بحثی درباره صلاحیت فنی و فردی ایشان نداریم اما آیا در نبود قدرتهای همیشگی چین، ژاپن، کره جنوبی و تایلند ششمی رتبه قابل دفاعی است؟
اگر تیم اعزامی ملی بود چرا بهترین های لیگ مانند مهسا کدخدا، پوران زارع، فاطمه منظوری و سودابه باقر زاده را با خود نبرده اید؟ تیم ملی جای شایستگان است در هر سن و سالی که باشند.
سالها برای مثال کدخدا سرمایه گذاری شده چرا باید کنار بمانند در ترکیه، برزیل و چین و کره جنوبی که مدعیان اول والیبال زنان هستند بازیکنان بالای سنین ۳۷ سالگی عضویت دارند ولی با همه کمبود و محدودیتهایی که در پرورش بازیکنان داریم هر از گاهی از صفر و سال صفر آغاز می کنیم؟
طی چند روز اخیر مربیان زیادی با ما تماس گرفته اند که بیشتر آنها معتقدند نایب رئیس بانوان فدراسیون در انتخاب مربیان تیمهای رده سنی سلسله مراتب و تجربیات و توانمندیهای مربیان و موجودیت کشوری را لحاظ نمی کند، یکی از مربیان تحصیلکرده شهرستانی که بازیکن تیم ملی و مدرس دانشگاه است می گوید: خانم هایی که مربی تیم ملی شده اند کدام بازیکن را پرورش داده اند که ملاک گزینش آنها شده است بیشترین بازیکنان و دعوت شدگان به تیمملی از ذوب آهن اصفهان بود چرا این موارد مورد توجه مدیران فدراسیون واقع نمی شود؟
مربی طرف صحبت ما که خود از ملی پوشان والیبال هم بوده با ادعا می گوید: نوشته و تعهد می دهم بازیکنان نوجوان را چهار سال در اختیار من بگذارند جزو چهار تیم آسیا خواهیم شد. خب چرا نباید از این همه اشتیاق برای سازندگی استفاده کرد؟ به راستی کو گوش شنوا؟ فعلا از گرده والیبال بالا می روند و به سفر و حضر هایشان پی پردازند فردا را چه کسی دیده است.
فرنوش صادق زاده