نرگس قائدامینی از چهارمحال و بختیاری شهرستان فارسان 18سال سن دارد و از 13سالگی وارد ورزش های رزمی شده است. اونخستین مدال طلای خود را در 15سالگی کسب و بعدها نیز با درخشش در رقابت های استانی چندین مدال طلا نیز به کارنامه افتخاراتش اضافه کرد.بنابر اعلام فدراسیون انجمن‌های ورزش های رزمی، نرگس قائدامینی ورزشکار استان چهارمحال و بختیاری به اردوی آمادگی تیم ملی او-اسپرت دعوت شد.این خبر بهانه ای شد تا گفت وگویی با این بانوی ورزشکار فارسانی انجام دهیم.

نرگس قائدامینی در گفتگو با خبرنگار ما درباره مسائل و مشکلاتی که ورزشکاران رزمی با آن دست و پنجه نرم می کنند سخن گفت و معتقد است که ورزش و اقتصاد پیوند ناگسستنی با هم دارندکه در ورزش های رزمی این امر مشهود و پررنگ تر است.ماحصل این گفت و گو به شرح زیر از نظرتان می گذرد:
سوابق و کارنامه ورزشی نرگس قائدامینی
تاکنون در چند بازی استانی طلا گرفتم. متاسفانه در اولین دوره  مسابقات کشوری نتوانستم طلا کسب کنم. این خود انگیزه ام را برای افزایش تمرینات دوچندان کرد به طوری که   بعد از یک سال با امکانات کم و تمرین در منزل بدون هیچ مربی ای در اوراسیایی (به میزبانی تهران) شرکت کردم و یک ماه بعد از آن انتخابی تیم ملی گروه اینتگرال برگزار شد که توانستم  مدال برنز بین المللی این دوره از مسابقات را کسب کنم. دو هفته بعد آن مسابقات در انتخابی تیم ملی او اسپرت نایب قهرمان و به مسابقات 2024برزیل دعوت شدم.
هزینه های سرسام آور ورزشکاران حرفه ای
برای تامین هزینه های سرسام آور از ورودی مسابقات  گرفته و تا تامین لباس وهزینه های باشگاه و دیگرملزومات  به خصوص  بازی های خارج از کشور که تامین هزینه های آن  برای ورزشکار مقدور نیست با مشکلات عدیده ای روبرو هستم.
 بانوان رزمي كار برغم كسب مدال هاي مختلف همچنان با مشكلاتي چون نبود سالن مناسب و تجهيزات ، پرداخت هزينه ها از جيب و وعده هاي اجرا نشده دست و پنجه نرم مي كنند.
ورزشكاران ما با هزينه هاي شخصي عازم مسابقات مي شوند و تاكنون كسي از مسئولين ذي ربط پيگير اين قضيه نبوده كه اين ورزشكاران اين هزينه ها را از كجا تامين مي كنند.
وعده هایی که محقق نمی شود
 يكي از موارد ضروري در هر رشته ورزشي تشك ورزشي و يا همان كفپوش سالن ورزشي است. از مسئولين ورزش مي خواهيم تا در اين امر مهم به ما كمك كنند. برگزاری اردو براي مسابقات كشوري مهم ترين مشكلي كه رزمي كاران ما با آن دست و پنجه نرم مي كنند.
هنگامي كه ورزشكاري صاحب مدال طلا مي شود ، مسئولين تنها وعده مي دهند كه از آنان مي خواهم به وعده هاي خود عمل كنند چون اين ورزشكاران از آنان انتظاراتي دارند.
تبعيض در رشته ها
مشكل فضاي ورزشي چندين بار از سوي مسئولين پيگيري شده، نمي دانم نتيجه امر به كجا كشيده شده است. تبعيض در همه رشته ها وجود دارد متاسفانه به ورزش رزمی بانوان نگاه ويژه نمي شود.مثلا مي توانيم براي قدرداني از رزمی کارانی كه مدال هاي رنگارنگي به ارمغان نی آورند خانه رزمی راه اندازي كنيم زیرا سالن ورزشكاران نمي توانند پاسخگوی نیاز تخصصي تمرين ورزشکاران باشد.
خشونت در ورزش های رزمی
نمی‌دانم چرا وقتی اسم ورزش‌های رزمی و یا رشته‌های رینگی به میان می‌آید اکثراً احساس می‌کنند که این ورزش‌ها خشونت را رواج می‌دهد درحالی که این ‌طور نیست و در کنار همه سختی‌هایی که دارد استقامت روحی و جسمی ورزشکار را افزایش می‌دهد و به حدی از صبوری می‌رساند که برایتان غیرقابل باوراست. ورزشکاران رزمی صبورترین قشر جامعه هستند.پس این باورغلط است که ورزش های رزمی خشونت را رواج می‌دهد، و به اعتقاد من بانوانی که ورزش‌های رزمی کار می‌کنند نه خشن هستند و نه پرخاشگر، بلکه ورزشکارانی متواضع و صبور هستند.
باید قبول کنیم اکثر ورزش‌های حرفه‌ای مصدومیت دارند و تنها مختص رزمی نیست، خانواده من  اکنون یکی از مشوقان اصلی من به شمار می‌روند.
پرهیز از رویارویی و نبرد
بخش مهمی از آموزش های رزمی، چگونگی پرهیز از رویارویی و نبرد می باشد. هنگامی که رزمی کاری از سطح مبتدی ( کمربندهای سفید، زرد، نارنجی) به سطح متوسط می رسد، بسیاری از مربیان اصرار دارند که وی به رزمی کاران سطح پایین تر آموزش دهد زیرا اغلب لازم است تا دارندگان کمربند قهوه ای پیش از رسیدن به سطح مشکی، استعداد مربیگری خود را نشان دهند. هیچ دلیلی برای تعصب، دشمنی، تمسخر و تردیدی نسبت به زنانی که در ورزش های رزمی فعالیت می کنند وجود ندارد. چنین زنانی هیچ گاه به حرکاتی غیرزنانه روی نمی آورند. بلکه یاد می گیرند چگونه با فراگیری آن چه به سود آنهاست و به سلامت و تناسب اندامشان کمک می کند، از خود و بدنشان محافظت نمایند.
... سخن پایانی
ورزش کیک بوکسینگ  آن اهمیت و درجه ای که باید در ایران داشته باشدرا متاسفانه ندارد و این امر جز با درایت مسوولان و اطلاع رسانی دست اندرکاران این ورزش میسر نیست.در پایان از  خانواده ام که هیچگاه دست حمایت خود را از دوش من برنداشتند قدردانی می کنم و دستشان را می بوسم. همچنین از خانم یلدا امیری مربی ام که با آموزش و حمایت دلسوزانه ایشان توانستم به  مقام نایب قهرمانی مسابقات کشوری نائل و مجوز حضور در تیم ملی را بدست آوردم کمال تشکر و قدردانی دارم.