پنجشنبه نهم فروردین ماه

امام (علی) منادی قسط و عدالت

باز امشب عشق تنها می شود، زخم سهم فرق مولا می شود، آفتاب عشق گلگوی می شود، سینه سجاده پرخون می شود، پشت نخل آرزو خم می شود، داغ حسرت سهم آدم می شود، جاده می ماند غریب و بی سوار، ذوالفقار عدل می گیرد غبار...

به ایام سوگواری امام علی (ع) امیرمومنین رسیده ایم، قرنهاست که اینگونه است، عالم غرق در ماتم می شود، شب های قدر اما فلسفه ای فراتر از حماسه های جاری و ساری دارد، شب ها نیایش و دعا به درگاه احدیت است تا انسانها در دنیای غرق شده در مادیات و فراموشی به خویشتن خویش بازگردند و به یاد بیاورند که ما شیعیان پیرو ابرمرد تاریخ هستیم امامی که منادی قسط و عدل بود و باید در این زمانه عجیب در جهت ترویج و فرهنگی که مولای متقیان بنیانگذارش بوده اند تلاش کنیم، چون جهان به شدت تشنه معنویت و عدالت است، نهج البلاغه امام (ع) سرشار از این ایده آلهای ناب اسلامی و انسانی است و ای کاش فرصتی پیش آید تا در دنیای دود گرفته و غرق در آهن و سنگدلی، فرهنگ شیعه و توصیه ها و رهنمودهای امام اول را از نو مرور کنیم و پیرو عملی آن حضرت باشیم، نیازی نیست که تکرار کنیم که در ورزش کشورمان هم به شدت به تعمیم فرهنگ شیعه راستین احتیاج داریم و این را تنها وظیفه مسوولان نمی دانیم، همه به ویژه ما رسانه ها باید بیش از پیش مروج فرهنگ امام علی (ع) باشیم.

تکریم فرشتگان زمینی

دیروز روز پرستار بود، مدافعان سلامت، مردان و زنانی که در اوج فراموشی و فراموشکاری ما انسانها نوعدوستی، انسانیت و شجاعت را تفسیر کرده اند و تاریخ حماسه هایی که این ابنای شریف بشر خلق کرده اند از یاد نخواهد برد و چه غرور انگیز است که خواهران و برادران ایرانی ما آغاز کننده این ایثار و از خود گذشتگی بوده اند، چه پزشکانی که جان بر کف نهاده اند تا برخی باورها و افکار که طبیبان را سوداگران زراندوز می پندارند رنگ ببازد، این حماسه پرغصه اما هنوز ادامه دارد و دریغا که ویروس پلید کرونا چنان همه را درگیر کرده است که فرصتی برای تقدیر از این فرشتگان زمینی به دست نیامده است، اما فردای این زمستان تلخ به بهارانی بیندیشیم که خون این پرستاران و فرشتگان در رگ های جامعه به ویژه مردمان سرزمین همیشه جاوید ایران جاری خواهد شد، به پرستاران بهاء بدهیم. در جای جای جامعه رسم تقدیر از آنان را جاری سازیم تا خدمات و جانفشانی هایشان از یاد نرود.