شنبه دوازدهم آبان ماه
گفت و گو با قهرمان آلیش جهان؛

فتاحی: هیچ کس مدال ما آلیش کاران را مهم نمی داند

فاطمه فتاحی از شهر کشتی خیز جویبار مازندران از مدعیان کشتی آلیش بانوان در سطح جهان است.

فاطمه فتاحی از شهر کشتی خیز جویبار مازندران از مدعیان کشتی آلیش بانوان در سطح جهان است.


فتاحی دوره گذشته در وزن 60 کیلوگرم به مدال جهانی دختران دست پیدا کرد اما با وجود شیوع کرونا و برگزار نشدن مسابقات جهانی در مسابقات انتخابی تیم ملی بخت آزمایی کرده و بار دیگر در صدر ایستاد.
وی در گفت و گو با البرزورزشی درباره کیفیت کار آلیش کاران در مسابقات اخیر گفت: در دوره های گذشته قهرمانانی از رشته های جودو، راگبی به رقابتهای آلیش گام می گذاشته اند که چون حرفه ای نبودند ره به جایی نمی بردند ولی در این دوره چهره های جدید آمدند که خود را در سطح اول آلیش مطرح ساختند ولی در مجموع می توان گفت که سطح کیفی رقابتها نسبت به گذشته دچار افت و نزول نشده بود و اتفاقا از نظر تعداد شرکت کننده اوزان شلوغی را مشاهده کرده است.
فتاحی درباره رعایت پروتکل بهداشتی در زمان مسابقات گفت: همه چیز در این زمینه عالی بود و قبل از حضور در صحنه مسابقات از همه تست PCR گرفته اند و در اردوهای داخلی استان نیز خوابگاه ها ضد عفونی شد.
فتاحی در پاسخ به پرسش البرزورزشی که آیا فدراسیون کشتی به مسابقات کشتی آلیش بانوان اهمیت می دهد گفت: آقای دبیر رئیس فدراسیون پیش از مسابقات دقایقی با ما صحبت کرد و گویا برای کسب مجوز برگزاری مسابقات انتخابی تیم ملی با مسئولان وزارت ورزش صحبت کرد که ما برای شرکت در مسابقات آسیایی و جهانی نیازمند برگزاری مسابقات انتخابی هستیم.
فتاحی درباره پاداش یا جوائزی که به وی به عنوان نفر دوم مسابقات جهانی اهدا شده است گفت: متاسفانه نه جایزه ای به ما داده اند و نه سکه ای شاید مدال ما بانوان آلیش از نظر مسئولان بسیار کوچک است فقط مبلغ ناچیزی رئیس فدراسیون به ما پرداخت کرده است.
وی با اشاره به اینکه هنوز خانم براتی از خراسان سرمربی تیم ملی است، افزود: سال جدید برای مسابقات جهانی برنامه ریزی کرده ام امیدوار هستم که با دست پر به کشور بازگردم.
آلیش کار مطرح جهان درباره داوری و اداره مسابقات قهرمانی کشور گفت: با حضور خانم ها براتی و آمنه سرهنگی مشکلات خاصی به وجود نیامده بود البته که داوران جدید هنوز در این رشته جا نیفتاده اند که به تدریج صاحب تجربه خواهند شد. 
گفت و گو: احمد دباغ