آنچه این روزها در باشگاه استقلال می گذرد، حکایت از اتفاقات روشن و جریاناتی متفاوت از گذشته دارد اما هیچ علاقه ای نداشته و نداریم که بخواهیم با دیدن چند حرکت مثبت و توی چشم، جو بدهیم، بَه بَه و چَه چَه راه بیندازیم و الکی کسی را بزرگ کنیم.

آجرلو طی چند هفته حضورش در باشگاه استقلال، کم اما اصولی حرف زده و تحرکاتش موثر و قابل تامل بوده است. حمایت از فرهاد مجیدی در همان ساعت های اولیه حضورش در سمت مدیرعاملی استقلال، تماس با او بعد از هر بازی و تبریک گفتن هایش، تلاش برای جذب مهره های خارجی مدنظر سرمربی، فراهم کردن زمین تمرین مناسب، انتخاب معاونان و دیگر افراد مقبول و کاربلد و...، همه و همه نشان از آن دارد که کارها دارد خوب پیش می رود و انگار خشت اول دارد درست چیده می شود.

البته که این آغاز کار است و قطعاً سردار در ادامه راه، چالش های متفاوتی را تجربه خواهد کرد اما اینکه آجرلو در هفته ها و ماههای پیش رو چگونه عمل خواهد کرد و چه عملکردی از خود بجای خواهد گذاشت، بسیار بسیار مهم تر از نوع رفتار و کارهای امروز اوست.

مَثَل سالی که نکوست از بهارش پیداست، هواداران استقلال را به آینده امیدوار کرده است. آنچه آنها از شِبه مدیران سابق دیده اند، هیچ شباهتی به رویکرد آجرلو نداشته و اینچنین است که گویی بعد از سالها ناکامی و تاریکی، پنجره جدیدی به روی آنها گشوده شده است.

همین که مدیرعامل فعلی، در این فوتبال غریبه به شمار نمی رود و پیشکسوتان استقلال را می شناسد و از آنها تجلیل به عمل می آورد، خودش یک روزنه امید به حساب می آید.

این که آجرلو عنوان می کند اسپانسر دویست میلیاردی را بخاطر جسارتش بابت جواب کردن مجیدی جواب کرده تا به آنها و افراد همفکرشان بفهماند با چند صد میلیارد نمی توانند برای استقلال کبیر تعیین تکلیف کنند، یک اتفاق مثبت دیگر است که قابل تامل می نماید.

البته هستند کسانی که معتقدند جوجه را آخر پاییز می شمارند و نمی توان به روزهای آرام دریا دل بست اما هر چه هست، استقلال پس از سالها صاحب یک مدیر قابل اتکا شده و این را باید به فال نیک گرفت. در ادامه در این ارتباط بسیار خواهیم نوشت...

نویسنده: حامد فرضعلی بیک