اولتیماتوم فیفا در حواشی و هیاهوی بازی اخیر تیم ملی فوتبال به محاق فراموشی سپرده شد، غافل از اینکه این تهدید تازه، جدی تر از آنی است که در افکارمان نقش بسته است.
اصلاح اساسنامه و ورود بی دغدغه خانواده ها به ورزشگاه‌ها از جمله آیتم هایی است که فیفا به آن اصرار می ورزد.
موارد دیگری چون خصوصی سازی باشگاه‌ها و عدم دخالت دولت نیز خواسته جدی فیفاست که باید مورد مداقه قرار گرفته و به آن عنایت شود.
از این اولتیماتوم نباید سرسری گذشت و به آن بی توجه بود وگرنه این احتمال وجود دارد که فدراسیون بین المللی فوتبال کار را به جاهای باریک بکشاند و دیپورت مان کند.
فراخوانی داریوش مصطفوی در این راستا صورت گرفت تا شاید بتوان در سایه تجربه گرانسنگ وی و دیگر کارشناسان، شاخ و برگ های مختلف کنار زده شود و با اصلاح اساسنامه و... تفکر نوینی غالب شود.
اما یادمان باشد دوصد کرده چو نیم کردار نیست و قطعا اگر فقط حرف های زیبنده تحویل بدهیم ولی دریچه های تازه گشوده نشود چه بسا ممکن است فیفا دست بکار شود.
فرد یا کسانی که قلبشان به عشق این آب و خاک می تپد و به فوتبال علاقه بی حد وحصر دارند، دوست ندارند از دایره متحول شده فوتبال دور بمانیم و شاهد امروز و فردا کردن های فدراسیون باشند.
از سویی دیگر دولتمردان و نمایندگان مجلس باید در این باب، مسیر را برای اصلاح موارد خواسته شده فیفا تسطیح کنند.
محقق ساختن این آیتم ها در سایه تغییر ذائقه و نگاه تازه میسر خواهد بود تا بتوانيم گلیم خود را تا مرز رسیدن به چارچوب و معیار های حرفه اي بیرون بکشیم.
مخلص کلام اینکه خواسته جدی فیفا، اظهرمن الشمس است و ما راهی به غیر از این نداریم که اراده ای مصمم داشته باشیم و هوایی تازه را در ریه های فوتبالمان جاری کنیم.
نویسنده: رضا میرزاییان