به  هر طریق خود را به میدان سوریه رساندیم. گرچه تا به امروز صرفا از بابت کسب نتیجه  شادمان هستیم. اما در حالی به دیدار با سوریه خواهیم رفت که حریف مانند خود ما با غیبت چند بازیکن کلیدی مواجه است.

تیم سوریه دقیقا مثل ما مهاجمان هدف خود را همراه ندارد از این رو  شرایط دو تیم  درخصوص حاضران و غایبان برابری دارد و نمی توان از هم اکنون مسائلی را در ذهن خود اماده کرد که چون این بازیکن و آن فرد نبودند،اتفاق نا ممکن رقم می خورد.

البته  به عبور از میدان سوریه نیاز داریم  ولی برای صعود به جام جهانی،عبور ازمیدان سوریه کافی نیست.باید سوریه را شکست بدهیم تا در بازی هفتم مقابل عراق که در تهران انجام خواهد شد،جشن شاد صعود بر پا کنیم.به سه امتیاز دیدار سوریه نیازمندیم و مهتر اژ آن به شکست تیم عراق درتهران شدیدا نیاز است.

سوریه قطعا لبنان نخواهد بود.اگر قرار باشد از زاویه تاکتیکی مرتکب اشتباهات روز دیدار با لبنان باشیم، سوریه ترمز پیروزی های متوالی مارا خواهد کشید.

سوریه یک تیم فیزیکی ومتکی به تاکتیک ضد حمله است. سوری ها بر خلاف لبنان توان دوندگی وجنگندگی فراتر از ۹۰ دقیقه را دارند.در این مسیر مرکز ثقل زمین نقطه قوت این تیم جهت ایجاد بازی فیزیکی است. باید مراقب بود تا خط دفاع ما که عملا با مردانی تشکیل شده که به بازی ساکن وماندن در خط پایین انهم مقابل دروازه خودی علاقه نشان می دهند دچار دردسر وسرعت و قدرت انفجاری مهاجمان سوری نشوند.

خلاصه اینکه هشدار می دهیم اگر قرار باسد در مصاف با سوریه مانند روز دیدار با لبنان باشیم،شاید حوادث تازه ای در اردوی تیم ملی فوتبال ایران رقم خواهد بخورو.

باید نکته های تاریک روز بازی با لبنان به قوت تبدیل شود و  بحث حمایت وپوشش   از بازیکن پا به توپ تعریف پیدا کند،باید به  فضا سازی گسترش داد.باید از تفکر بازی با یک مهاجم ثابت در خط حمله،   انهم بدون پوشش از سوی مهاجمان کاذب که از عقب به خط حمله اضافه می شوند فاصله گرفت وخلاصه اینکه لازم است در چیدمان تیم بازیکنانی مد نطر قرار  گیرند که  از ناحیه خلاقیت های فردی که می توانند انفجار ایجاد کنند  توجه  کنیم تا تاکتیک ضد حمله های سوریه که کمر شکن خواهد بود،  شکل نگیرد.

نویسنده : اکبر عزیزی