بدون تردید نقش تماشاگران در ارایه نمایش ورزشکاران تردیدناپذیر است. تاثیرات انگیزشی حضور دوستداران ورزش روی سکوها از بعد روانشناسی هم به تایید رسیده است.

در واقع ارتباط عاطفی ورزشکار و تماشاگران باعث می شود که اجرای مهارت ها به بهترین نحو صورت بگیرد. به همین دلیل کشورهای مختلف از فرصت حضور سکونشینان در استادیوم های معتبر در ابعاد سرمایه گذاری، تبلیغات و گسترشی ورزش بهره های مورد نظر کسب می کنند. اما کرونا دو سالی است که ورزشگاه ها را سوت و کور کرده است. این در حالی بوده که حداقل در سال جاری در بیشتر ورزشگاه های دنیا تماشاگران گام به سالن های ورزشی و میدان های رقابتی گذاشته اند تا موجد شادی و شادابی در جوار مسابقات ورزشی باشند. آنها البته که پروتکل های بهداشتی و فاصله های اجتماعی را به بهترین نحو رعایت می کنند چرا که این قاعده در جامعه اروپایی نهادینه شده است. اما در هفته ای که گذشت در کشور ما در یکی، دو ورزشگاهی که درب آن به روی علاقه مندان فوتبال گشوده شد، نشانه هایی از نگرانی و مخاطراتی به دست آمده که ممکن است موجب انتشار کرونا و خدای نکرده از دست رفتن جان جوان هایی شود که ورزش را دوست دارند. بنابراین باید از آنچه که در جریان دیدارهای دیروز گذشت، درس گرفت و با تشکیل جلسات فورس ماژوری با حضور رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی و نهادهای مرتبط با مبارزه با کرونا بهترین راهکار را پیدا کرد تا آنهایی که به عشق ورزش راهی ورزشگاه ها می شوند، دچار خسارت های جانی نشوند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی