بحث جدی این روزهای فوتبال تبلیغات محیطی است که باشگاه ها و سازمان لیگ فدراسیون فوتبال را مقابل هم قرار می دهد.
وقتی بازی ها وارد چرتکه می شوند و با اعداد و ارقام بازی می کنند، دیگر انتظاری برای خوب بازی کردن نیست. وقتی مسابقات ورزشی با کیفیت فنی تیم ها همراه باشد، بدون تردید جاذبه های افزون تری برای جذب مخاطبان به وجود می آید و اگر چنین شود، آن وقت می توان تبلیغات محیطی را که این روزها به جنگی سرد بین فدراسیون و دو باشگاه معتبر تبدیل شده است، را سر و سامان بخشید. نگاهی به چرخه مسابقاتی همانند لیگ باشگاه های کشور این واقعیت را عیان می سازد که باید در پناه آن منافع ملی باشگاه ها و بازیکنان در نظر گرفته شود؛ اینکه فقط دو باشگاه مدعی گرفتن حق و حقوق خود باشند، دربرگیرنده منافع ملی نخواهد بود. بحث تبلیغات محیطی و بازاریابی در فوتبال به همه باشگاه ها ارتباط پیدا می کند و برای نیل به این ایده باید اتحادیه باشگاه های قوی داشته باشیم. اتحادیه اگر مبنای اتحاد باشگاه ها برای ایفاد حق و حقوق طرفین باشد، دیگر نیازی به جبهه گیری علیه یکدیگر نخواهد بود. اینکه باشگاه استقلال توانست گام های اولیه را برای امتیاز تبلیغات محیطی بردارد نوعی موفقیت تلقی می شود اما توفیق باقی زمانی میسر می شود که همه باشگاه ها پای این منافع بایستند و کار آغاز شده را نیمه کاره رها نسازند.
نویسنده: حسینعلی اسماعیلی