جای بسی تاسف است که ناکارآمدها در ورزش ایران مانور می دهند و وزارت ورزش نیز موضعی منفعلانه در این زمینه دارد .
این در حالی است که اصولا در ورزش هر مدیر یا رئیس فدراسیونی ورودی و خروجی خاص خود را دارد و معیار قضاوت نیز جز این نباید باشد که با ارزیابی ورودی و خروجی هر مدیر، معدل نمره ای از قبولی یا مردودی برای او لحاظ شود. طبیعی است که اگر مدیر یا رئیس فدراسیونی نمره مردودی گرفته، یک لحظه نیز نباید در ورزش حضور داشته باشد و باید کنار برود تا فردی کارآمد جایگزین او شود .
جای بسی تاسف است که طبیعت ورزش ایران با اهمال و بی توجهی های صورت گرفته از سوی مسئولان ارشد ، خش برداشته تا در این بلبشوی مدیریتی، ناکارآمدها جولان داده و به ریش دلسوزان و استخوان خردکرده های ورزش نیز بخندند .
شاید باورش سخت است اما در فضای کاذب موجود ، رییس فدراسیونی که برای سه دوره مدیریتی ۴ ساله ، خروجی مشخصی نداشته ، برای چهارمین بار نیز سکاندار رشته پرمدالی می شود که در دوره او به قهقرا رفته است !
یا در نظر بگیرید که نبض اوضاع چنان از دست مسئولان وزارت ورزش در رفته که وقتی با درخواست اعضای مجمع فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام و به منظور رسیدگی به عملکرد رئیس فدراسیون مجمع فوق العاده تشکیل می شود، رئیس هیاتی که پیشقراول تشکیل این مجمع بوده از کار برکنار می شود تا با بریدن صدای مخالف و چینش اعضای مجمع به میل جناب رئیس! آب از آب تکان نخورد .
از وضعیت آشفته مدیریت ورزش باز اینکه ؛ حکم بازنشستگی رئیس فدراسیون وزنه برداری صادر می شود اما در ادامه سرپرستی برای فدراسیون و با وجود گذشت نزدیک به دو ماه تعیین نمی شود! گویا مدیران ارشد ورزش گز نکرده می برند و برایشان بهم ریختگی یک فدراسیون المپیکی و هوا شدن برنامه هایش مهم نیست؟!
موضوع انتخابات فدراسیون تکواندو و گرفتن تابلوی ورود ممنوع جلو قهرمانی چون هادی ساعی نیز به جای خود، اما واقعا چگونه می توان این مساله را هضم کرد که رئیس شکست خورده در انتخابات تکواندو بلافاصله از سوی وزیر ورزش ارتقا مقام یافته و معاون قهرمانی وزارت ورزش شود؟!
باید پرسید اگر دکتر سجادی قایل به توانایی های مدیریتی محمد پولادگر بوده چرا قبل از آن، حکم معاونت قهرمانی را برای او صادر نکرده است ؟
به طور طبیعی وقتی فردی در انتخابات موفق نمی شود و طی سالیان مدید (۲۱ سال) آنچه در توان داشته را نیز عرضه کرده و طی سال های آخر مدیریتش در تکواندو با چالش های زیادی همراه بوده، برای مدتی نیاز به استراحت روحی و جسمی خواهد داشت تا با ارزیابی عملکرد خود و انرژی تازه تر خود را مهیای حضور در مسئولیتی مهم و تاثیر گذار کند .
قطعا دکتر سجادی باید با این پارامترهای مدیریتی آشنا باشد و نمی تواند به سادگی از کنار موضوعی به این مهمی عبور کند. به ویژه که از زمان کناره گیری مهدی علی نژاد از معاونت قهرمانی تا انتخاب سید محمد پولادگر ، وزیر ورزش یک ماهی زمان در اختیار داشته است و دقیقا از این منظر است که می گوییم اگر دکتر سجادی به توانایی های پولادگر ایمان داشته و دارد باید پیش از انتخابات تکواندو ابلاغ معاونت را برای او انشا می کرد . آخر قدما بی حکمت نگفته اند که روغن ریخته را وقف امام زاده نمی کنند!
به هر روی مدیریت امروز ورزش نیاز به اصلاح دارد و نباید از عنصر زمان به سادگی گذشت .
نویسنده: حجت اله اکبرآبادی