حتی در روزهایی که جامعه ایرانی همگام با جامعه جهانیی درگیر مبارزه با یک جنگ میکروبی است و ویروس کشنده کرونا است باز ورزش ارزش خودشش را نشان می دهد. جلوه های متعدد آن در ذهن و دل جوامع نقش می بنددد و ا یک به هم یک از این نقوش نگاهی ژرف داشت.

1- در آیینه زنگار بسته تصمیمات و تمهیدات ایام کرونایی عده ای جانفشانی کردند، جمع زیادی سرود همدلی سر دادند، بازتاب شکوه و عظمت روح و روش پرستاران در اذهان ایرانی و جهانی نقشی از رنگین کمان بود، عده ای هم احتکار کردند، لیمو شیرین را در انحصار گرفته اند، محتکر الکل و ماده ضدعفونی شدند و جمعی هم دل به دریا زده اند و به کمک موسسه و شرکت های دانش بنیان حباب احتکار کنندگان را ترکانده اند، قوه قضائیه اقدامات مشهودی را انجام داد تا مرهمی بر دلهای ریش مردم زخم خورده از ویروس کشنده کرونا باشد، اما اگر این دقت و نظارت سختگیری همیشگی باشد. خیانت از فرهنگ عمومی و رفتارهای اجتماعی ما جایی نخواهد داشت، باید به این مساله اندیشید که چشم و گوش های دولت و قوه قضائیه را از بین اشحاصی گزینش کنند که مو را از ماست بیرون بکشند و مردم مدار باشند، بدون تردید برخی ها با خبر بوده اند که عده ای سودجو با سرنوشت مردم و مملت بازی می کنند و با پنهان کاری از کنار قضایا گذشتند.

2- آرات حسینی، پسرکی که با توپ شعبده بازی می کند ما را به یاد کودکی دیگر می اندازد که او هم انگار اهل فریدون کنار مازندران بود، از دیوار راست بالا می رفت، روی بارفیکس و چارچوب در حرکات عجیب و غریب انجام می داد. نابغه ها و استعدادهای ویژه در همه جای دنیا تحت مراقبت ها و حمایت های ویژه قرار می گیرند، از سرنوشت آن کوچولو خبریر نداریم که سوژه رسانه های ملی بود اما آرات حسینی که پدرش وی را به آن سوی مرزها برده و رونالدو و مسی هم تشویق کرده اند، آیا به راه راست می رود یا مثل همه برآید و چون باد محو شود؟ وزارت ورزش که متولی امور ورزش است و معاونت استعدادیابی دارد در این زمینه چکار کرده است که نوگلان کشور رشد نکرده؟ چون گلی بی باغبان زود پژمرده شده اند. ما به عنوان یک رسانه ورزشی نگران آرات حسینی و دهها و صدها استعداد نظیر وی هستیم که ممکن است مورد استفاده بین المللی هم قرار گیرند، واقعا با اینهمه ادعایی که مسوولان ما دارد، آیا به این مسایل فکر کرده اند؟ فعلا که یکی دو سال است کارشناسان زبده وزارت ورزش دنبال قبضه و غلبه کردن فدراسیون های ورزشی اند و فدراسیونهای ورزشی هم درگیر مسایل جاری و سالی و بیخیال آینده که فردا را هیچکس ندیده است!!