حضور پرشور و یکپارچه هواداران استقلال و حمایت همه جانبه از تیم قهرمان در ورزشگاه یک سرمایه گرانبها و بی بدیل است.آبی ها از این ظرفیت باید به بهترین شکل بهره برده و با تقویت تیم برای تکرار این موفقیت برنامه ریزی کنند. دیشب یک شب رویایی نه برای استقلال، که برای ورزش و فوتبال ایران بود.
یک تجمع ناب ورزشی و مشارکت همه جانبه در مقابل چشمان نمایندگان فیفا که در اغلب کشورهای حوزه خلیج فارس نمونه آن را نمی یابیم.
استقلال در حوزه مدیریت باید به موضوعات اقتصادی و درآمدزایی اهتمام جدی داشته باشد.
حضور در بورس، حق پخش تلویزیونی، تبلیغات میدانی و حضور اسپانسرها از جمله طرح هایی است که باید نهایی شود تا مبانی ثابت مالی بتواند کادرفنی را جذب نفرات جدید و حفظ نفرات فعلی مجاب کند.
استقلال در فصل جاری به لحاظ شاکله تیمی در موقعیتی ممتاز قرار داشت.
نیروی جوانی و‌معدل سنی پایین یکی از ویژگیهای تیم مجیدی بود.
به جرات می توان گفت استقلال در فصل جدید نیازی به تغییر کلی در ترکیب خود ندارد و در فصل نقل و انتقالات شاید کمترین بازیکنان را جذب کند.
حضور خاقانی، حسین زاده، حردانی، نیک‌نفس، جلالی، غلامی و مهدی پور و...یک‌سرمایه گرانبها است. این نیروی جوانی سال ها در خدمت استقلال و کادرفنی خواهد بود.
البته آنها باید نگاه دقیقی به آکادمی داشته باشند و با تکیه به ظرفیت تیم های پایه برای سال های آتی تلاش کنند. از طیف بازیکنان خارجی باید حساب ویژه ای برای یامگا گشود. او کاملا در خدمت تیم بود و بازیکنی اثرگذار بود.
اگر پرونده سیاوش یزدانی و مرادمند حل و فصل شود، استقلال در خط دفاع دغدغه ای نخواهد داشت، اما شاید در خطوط میانی و حمله مجیدی طرح های جدیدی داشته باشد و نفراتی را جذب کند.
در این‌مسیر باید مدیریت باشگاه و کادر فنی کاملا با فرهاد همسو باشند و با تمام وجود به او کمک کنند.
یک اصل مهم در ورزش وجود دارد و همگان اعتقاد دارند، حفظ قهرمانی و تکرار آن از به دست آوردن آن مهمتر است؛ بنابراین استقلال اگر به تکرار قهرمانی فکر می کند، باید با درایت و بینایی در مسیر تازه گام بردارد و از حالا برای استراتژی سال آتی طراحی کند.
این طراحی نباید تنها به لیگ داخلی خلاصه شود.حضور پرقدرت در لیگ آسیا و کسب قهرمانی در جام باشگاه های آسیا باید هدف نهایی باشد و بر اساس این پیش فرض کار اصولی صورت گیرد.
خوابیدن در سایه قهرمانی کنونی و غفلت از آینده خسارت بار است. نباید زمان را از دست داد و از سازماندهی و طراحی غافل بود.
نویسنده: احمد میرزاییان