در روزهای پرماجرایی که وضعیت نیمکت استقلال روشن نبود و هر روز نام یک مربی را برای این تیم می‌آوردند به دیدار سرکار خانم فریده شجاعی همسر مرحوم منصور پورحیدری رفتیم تا دیداری با وی تازه کنیم.
اگر شادروان منصور پورحیدری این روزها زنده بود بدون شک در این یکی دو هفته اخیر به اندازه چند سال دیگر پیر می‌شد. روح بزرگمرد فوتبال ایران و باشگاه استقلال که با گذشت چند سال از مرگش همچنان خاطرات خوشی را در ذهن همه هواداران فوتبال زنده می‌کند، هنوز در کنار خانواده‌اش جاری است و در جای جای منزل آن مرحوم می‌توان نگاه نجیب و ردپای افتخارات پرشمارش را مشاهده و احساس کرد.
گپ و گفت با خانم دکتر فریده شجاعی در کنار دو فرزند منصور خان انجام شد در حالی که یکی از دوستان دیرین خانواده پورحیدری نیز در کنار ما بود. آقای صرافان هم در کنار علی، عسل و خانم دکتر و البته قاب عکس منصور خان پورحیدری عکسی به یادگار گرفت و خاطرات زیادی را به یاد آورد. صحبت در مورد سرمربی سابق یا به عبارت بهتر پدر استقلال در چهار دهه گذشته آنقدر گل انداخت که یادمان رفت منصور خان چند سالی است که در بین ما نیست.
از عکس کودکی منصور خان تا آن عصای چوبی که روزهای آخر به آن تکیه داشت، تاریخ ما را محاصره کرده بود اما آن بالا و در میان بازیکنان تیم ملی فوتبال در بازی‌های آسیایی بانکوک، چهره آرام و متین«آقا»ی فوتبال ایران نزدیک‌ترین تصویر به خاطرات ما بود، باوقار، بی‌نیاز، درونگرا و بی‌کلک.
نویسنده: شقایق آسیایی