حاتم بخشی مدیران فوتبالی از جیب مردم و بیت المال و ریختن پول بی حساب و کتاب به حلقوم دلالان و کار چاق کن ها در بازار نقل و انتقالات در شرایطی که مردم در مضیقه هستند، ظلمی نابخشودنی است.
همه ساله با شروع فصل نقل و انتقالات شاهد تحرک مضاعف و بازار گرمی عده ای دلال هستیم. این طیف طماع با فریب دادن فوتبالیست ها و به بهانه عقد قرارداد با بالاترین شرایط، معادلات را به هم می زنند.
اینکه بازیکنی طی ۲۴ ساعت با سه باشگاه تهرانی و شهرستانی مذاکره کرده و در رفت و آمد باشد،به یک رویه ای عادی مبدل شده است.
در این‌گیرو دار همکاری طیفی از مدیران با گروه واسطه ها و دلال ها هم مزید بر علت شده و فوتبال را به بیراهه هدایت می کند.
از سازمان لیگ انتظار می رفت، قبل از شروع فصل نقل و انتقالات، شرایط خاص ورود و خروج بازیکنان را اعلام و آیین‌نامه تدوین شده را به باشگاه ها ابلاغ می کرد.
اقدام دیرهنگام سازمان لیگ در شرایطی که اغلب تیم ها، به ویژه باشگاه های متمول و سرشناس تیم خود را بسته اند،به مثابه آب در هاون کوبیدن است!
چرا باید پول های میلیاردی به پای بازیکنان درجه دوم و سوم ریخته شود و در این گیر و دار دلالها به منافع مالی برسند؟
در دنیای امروز و فوتبال حرفه ای جایگاه ایجنت ها و مدیر برنامه ها مشخص و تعریف شده است.
متاسفانه در فوتبال داخلی آیین‌نامه و قانون‌مدونی نداریم.
برخی از دلال ها مانند برخی از سوپر مارکت ها و بقالی های قدیم رفتار می کنند.البته اخیرا هم با حذف ارز ترجیحی، شرکت ها تولیدی و‌مغازه دارها اینچنین عمل کرده و برای خرید روغن، شکر و برخی اقلام دیگر، خریدار را وادار می کنند که فلان جنس را هم باید بردارد و...
نمونه ای از این خریدهای تحمیلی را در بازار نقل و انتقالات می بینیم که فلان دلال الزاما عقد قرار داد با بازیکن شاخص را منوط به جلب بازیکن دیگر می کند.
متاسفانه هیچ نظارتی بر این رفت و آمدها وجود ندارد و تیم های سازنده،شهرستانی و خصوصی که توانایی مالی چندانی ندارند در این‌شرایط آسیب می بینند.
از طرفی مباحث جوانگرایی و استعداد یابی مغفول می ماند و حاضری خوری و شکار بازیکنان شاخص از تیمهای ضعیف رواج‌پیدا می کند.
تاسف آور است که از زبان یک مسئول و از یک تریبون رسمی می شنویم که بعد از مشاهده سلطان سکه و ارز در جامعه، امروز شاهد فعالیت سلطان تبلیغات،سلطان نقل و انتقالات و امثالهم هستیم.
عده ای وعده قرارداد میلیاردی در تبلیغات محیطی دادند،اما امروز در زمره بدهکاران قرار دارند.
گفته می شود آجورلو بابت تبلیغات محیطی رقم قابل توجهی بدهکار است که اساسا به آن توجهی ندارد.
طیفی از اسپانسرها به وظایف خود عمل نمی کنند و عدم‌پرداخت به موقع به باشگاه ها، اساس اقدامات طرف مقابل را مختل می کنند.
باید دستگاه قضایی، سازمان بازرسی و نهادهای ذیربط به جدیت وارد این حوزه های فساد آور شوندو اجازه ندهند فضای پاک فوتبال مورد تاخت و تاز قرار گیرد.
سازمان لیگ و‌متولیان نقل و انتقالات هم به تیم هایی که پول های نجومی به پای بازیکنان و دلال ها‌می ریزند، مقابله کرده و از صدور کارت بازی برای اینگونه نفرات جلوگیری کنند و...
نویسنده: احمد میرزاییان