در حالی که روز شمار آغاز جام‌جهانی فوتبال به سرعت ورق می خورد، مسئولان فدراسیون فوتبال آنقدر که به انتخاب شدن در انتخابات پیش رو هستند به فکر تیم ملی نیستند در صورتی که با این سبک و سیاق فرق چندانی نخواهد کرد که چه کسی می آید و چه فردی می رود.

همه می دانند پشت پرده چه خبر است اما درباره تیم ملی برعکس بوده و چشم و دل میلیون ها ایرانی را به دنبال خود دارد. با این اوصاف اخبار تا خوشایندی به گوش می رسد که نگران کننده است و آن وجود اشتقاق بین ملی پوشان ماست که در میان ما امیدی جرقه زدند و با همت و تلاش خود اسباب صعود ایران را به جام جهانی فراهم ساخته اند اینکه بازیکنی به خود اجازه داد خلاف جریان آب شنا کند می توانست از همان بدو امر مدیریت شود و مار بیخ پیدا نکند، اما حالا که به نوعی تقابل ایجاد شده با عده ای که معتقدند دوست بازیکن را باید کنار گذاشت موافق نیستیم و از آن سوی اگر بازیکنی بخواهد به خاطر خودخواهی های به تیم ملی پشت کند نیز جای اغماض ندارد. فوتبال اینهمه شخصیت های بزرگ دارد که می توانند با نفس گرم خود به کدورت و سوءتفاهمات را ذوب کنند. اگر فدراسیون فوتبال نمی توان کره گشا باشد که نیست و وجهه اینکار را ندارد وزارت ورزش می تواند طی نشستی با ملی پوشان با دعوت از اسطوره های مورد قبول و پیشین تیم ملی  سوءتفاهمات را بر طرف سازد. تجربه ثابت کرده که بهترین راه و روش حل اختلافات گفتمان است و حرف زدن در محیطی امن و بدون استنتاق. برای اینکه تیم ملی همدلی داشته باشیم وزارت ورزش و ریاست کمیته ملی المپیک توانند پیشگام شوند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی