ریخت و پاش در اغلب باشگاه های ورزشی کم سابقه نیست، اما کدام مرجع باید به این  آشفته بازار خاتمه بدهد. بر ما پوشیده نیست اینکه از مدت ها پیش معدود افراد دلسوز از فساد سیستماتیک در ورزش سخن گفته بودند اما مثل صدایی از قعر چاه ویل بازتابی  نیافت.

امروز نیز روی دیگر قضیه نمایان شده از جمله مدیرعامل فلان باشگاه ماهی حدود یکصد میلیون و سالی یک میلیارد و چند صدمیلیون تومان حقوق می گیرد. دود از کله آدم بلند می شود آخر اداره کردن یک باشگاه با بازیکنان و مربیان یکی، دو بار مصرف چقدر انرژی و مدیریت می خواهد که حق و حقوق جوانان شهری چون اصفهان با این همه نیروی انسانی توانمند اما بیکار را به جیب مبارک آقایان نظر کرده واریز می کنند. آن زمان که بریز و بپاش نبود اصفهان از مهدهای سازنده فوتبال بود اما امروز که پول دارند و فوتبال ندارند چه فایده از اسراف کاری؟ حالا در دیگر باشگاه های چه می گذرد باید منتظر افشای جریان های دیگر بود یکی نیست از مدیران سایپا بپرسد که ملاک و معیار اینهمه آمد و شد در مدیریت باشگاه وابسته به صنعت چیست و چند صدمیلیارد بیهوده به باد فنا می رود. فوتبال سایپا کجاست اصلا بود و نبودش را چه سود درباره پیکان نیز عجیب ترین اتفاقات رخ داد فردی مدیرعامل باشگاه بزرگ و پولداری چون پیکان شده که انتصاب وی اعجاب خود اصفهانی ها را بر انگیخته است این آقا چه سوابقی در امر مدیریت ورزش و غیرورزش داشته است؟ به اعتقاد ما پاسخ همه این پرسش ها و ابهامات را باید وزارت صمت بدهد. اگر واقعا به شایسته سالاری معتقدند و دلشان نه برای مملکت حداقل برای قسمتی که کار می کنند و درآمد میلیاردی دارند، می سوزد دست از افراط و تفریط بر دارند و به راه رستگاری بروند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی