رقابت های بین المللی جام واگنر برای همه تیم ها به ویژه کادرفنی تیم ملی ایران فال و تماشا بود؛ چرا که هیچ فشاری از بابت کسب نتیجه وجود نداشت و به جز لهستان که ناچار بود پاسخگوی استقبال عالی تماشاگران شان باشند، بقیه تیم ها با آزمون و آزمایش روی آورده بودند.

 بهروز عطایی، سرمربی تیم ملی ایران به حتم با آنچه که می اندیشید، دست یافته است. اینکه در پست قدرتی چند بازیکن همتراز در اختیار دارد. هیچ کدام از این بازیکنان همانند میلاد عبادی پور ششدانگ نیستند، اما بر حسب داشته ها باید راضی بود. حالا بستگی به نظر کادرفنی دارد که از بین امیرحسین اسفندیار، محمدجواد معنوی نژاد، مرتضی شریفی و شهروز همایونفرمنش کدامین را برای مسابقات قهرمانی جهان برگزیدند. برخلاف برخی تعریف و تمجیدها در رسانه ملی هر یک از این ملی پوشان نقطه ضعف هایی دارند که باید گفت ممکن است در صحنه های حساس به تیم ما صدمه برسانند اما هرچه که هست، موجودیت والیبال ما در این پست بازیکنانی هستند که نام برده ایم. مسابقه با آرژانتین هم ثابت کرد ما در قطر سرعتی و البته دفاع در روی توپ کمی تا قسمتی مشکل داریم. پیشرفت مهدی جلوه و امیر توخته در استفاده از پاها و رسیدن به دفاع های کناری چشمگیر بود. اما در دفاع وسط هنوز به استواری نرسیدیم. در قطر پاسور خودباوری مجدد صابر کاظمی دلگرمی خاصی است که می تواند از فشار بار زیادی این پست حساس بکاهد و امین اسماعیل نژاد فضایی برای تنفس پیدا کند. به هر روی تورنمنت واگنر بسیار ارزشمند بود و دستمایه های آن می تواند در پیکار با مصر، هلند و آرژانتین برای ما به کار آید.

بهترین های جام واگنر:

بهترین اسپکر: پالاسیسوس از آرژانتین

بهترین مدافعان: کوچانوفسکی از لهستان

بهترین زننده سرویس: صابر کاظمی از ایران

بهترین دریافت کننده: سمینیوک از لهستان

بهترین لیبرو: پکوویچ از صربستان

بهترین پاسور: مارتین یانوش از لهستان

ارزشمندترین بازیکن: کوچانوسفکی از لهستان

نویسنده: جمشید حمیدی