آنچه که در پیرامون فولاد مبارکه سپاهان رخ داده واقعا دهشتناک است؛ چگونه این همه سوءاستفاده های مالی از بیت المال یک مملکت می شود اما نهادهای نظارتی به هنگام وارد حسابرسی نمی شوند.
بحث ما در پیرامون ورزش است و به مسایل مربوط به صنعت و تجارت وارد نمی شویم. ولی باید بررسی کرد که در حیطه ورزش فولاد مبارکه چه مقدار هزینه کرده و چه عایدی نصیب جوانان ورزشکار این منطقه شده است. از روزی که پای تیمداری این بخش های صنعتی در نصف جهان باز شد، آنهایی که فراموش شده بودند، استعدادهای بالقوه و نهفته در حاشیه زاینده رود بود. بیشتر هزینه هایی که شده به قول قدیمی «به نام نادر و به کام قادر» شد. بازیکنان و مربیان وارداتی جولان دادند و استانی که صادرکننده مربی و بازیکن در بیشتر رشته ها بود به مصرف کننده تمام عیار تبدیل شد و عجیب اینکه رسانه ها به این قضایا پرداختند و نه مصلحان اجتماعی و ورزشی. شاید دم خیلی ها را دیده باشند!
اما اعتقاد بر این است که این بازرسی و نکته سنجی در زمینه پاکدستی یا سوءاستفاده های جاری به سایر باشگاه های مربوط و بخش های صنعتی هم سرایت پیدا کند. در باشگاه پیکان با رفت و آمدهای چندباره مدیران عامل چه گذشته است؛ چرا فردی را دوباره در مسند تشکیلات ورزش این صنعت قرار دادند که خیلی آشنا به امور ورزش حرفه ای نیست. در سایپا مدیرعاملی که انتخاب شده، چقدر ورزشی است؟ و تیم های مربوط به صنعت نفت و سایر صنایع آیا وقت آن فرا نرسیده است که سازمان بازرسی و در رأس همه دولت با اقدامی ضربتی و انقلابی به بلبشوهای به وجود آمده و اسراف هایی که با هزینه مردم کشور ما می شود، خاتمه دهند.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی