یک بار دیگر از تفکر غلط دفاعی کی روش و بدترین چیدمان سال لطمه دیدیم و شکستی تلخ در کارنامه فوتبال ایران به ثبت رسید!
شکست سنگین برابر انگلیس بر آمده از نگاه غلط مدیران ما است. آنان که امتحان پس داده ها را بر مصدر امور قرار دادند و با ندانم کاری رشته امور را به کی روش سپردند. شاید مبتدی ترین مربی ایرانی در سطوح باشگاهی هم این همه جا به جایی در ترکیب ایران ایجاد نمی کرد.
کنعانی و شجاع که سالها کنار هم بازی کرده و در خط دفاع ایران به فهم و درک تاکتیکی رسیده بودند، بی جهت نیمکت نشین شدند و مجید حسینی ،پورعلی گنجی و چشمی در مرکز دفاع قرار گرفتند. جالب آنکه کنعانی و شجاع چند سال در فوتبال باشگاهی قطر حضور داشته و با شرایط اقلیمی و فضای ورزشگاه کاملا آشنا بودند و بی جهت نیمکت نشین شدند. میلاد محمدی و علی کریمی هم طی یک سال گذشته حضوری در مسابقات رسمی باشگاهی نداشتند و به یک باره در ترکیب اصلی قرار گرفتند. تیم ما در وقت نخست، شتابزده، ناهماهنگ و متزلزل نشان داد و در امور دفاع کاملا از هم گسیخته بود.
در وقت دوم که چشمی و علی کریمی و جهانبخش از زمین خارج شدند و کنعانی، عزت الهی و قلی زاده به میدان آمدند تا حدی معایب کلی تیم رفع و رجوع شد. تیم ما که از شیوه نامناسب ۱- ۴-۵ در وقت نخست آسیب کلی دیده بود، با حضور عزت الهی در کنار نورالهی قدری بر میانه میدان مسلط شد و در چند مرحله طارمی و قلی زاده را صاحب موقعیت کرد.
گل زیبای طارمی زمانی حادث شد که بازیکنان ما از لاک دفاعی خارج شدند. با ورود سردار آزمون و همخوانی او با طارمی تیم ما صاحب چند موقعیت شد و با سرعت دادن به بازی یک بار با ضربه آزمون دیرک دروازه حریف را هدف گرفت و در لحظات‌پایانی گل دوم را توسط طارمی رقم زد. حالا با این شکست ایران و تساوی ولز و امریکا باید نگاهی دقیق به دو مسابقه آتی داشت و با تاکتیکی حساب شده و شجاعانه آب رفته را بجوی بازگرداند.
نویسنده: احمد میرزاییان