دستاورد تیم های اعزامی والیبال کشورمان به آن سوی مرز ها چه بود؟

تیم تقویت شده نوجوانان درپاکستان باخت تیمی که با نام شمس در لیگ یک باشگاه های کشور حضور دارد و اعزام آن به آسیای مرکزی ربطی به لیگ برتر نداشت، از سوی دیگر پیکان نیز با وجود تعطیلی مسابقات باشگاهی نتوانست حتی از پس تیم متوسط میناس برزیل برآید.

مدیران قبلی باشگاه های پیکان متاسفانه دنبال تبلیغات و بزرگنمایی بودن و سرنا را از سر گشاد آن دمیدند و درحالی که طی دهه اخیر ما با هر تیمی در آسیا قهرمان شده بودیم با خرید هنگفت نیمر، انگابت، سعید معروف و سید موسوی تمام تخم مرغ های خود را در سبد باشگاه های آسیا ریخته اند و از یاد برده اند که میادین مهمی همانند جام باشگاه های جهان را هم در پیش دارند. به نظر می رسد که الویت بندی در برخی از باشگاه ها مدنظر قرار ندارد اما در کنار این مساله شرکت دادن تیم های باشگاه های کشورمان در مسابقات برون مرزی یک بام و دو هوایی است که چاره ای برای آن نیندیشیده ایم، یک سال هیچ بازیکنی را در اختیار نماینده خودمان نمی گذاریم و سالی دیگر برعکس عمل می کنیم ما هم باور داریم به هر تیمی آن سوی تورنمنت های بین المللی می شود به نوعی برند والیبال ملی ما است ولی این مسئله نباید به بهای تعطیلی لیگ برتر و لطمه خورد سایر تیم ها شویم تیم شهرداری ارومیه نمونه بارزی است که از بابت دادن یاران کمکی به تیمی که نماینده کشورمان بود چقدر آسیب دیده است.

برای اینکه این مسئله حل شود باشگاه ها موظف شوند که از همان ابتدای فصل با گرفتن بازیکن مورد نظر به طور مستقل در دو رویداد معتبر قاره ای و جهانی حضور پیدا کنند و مزاحم دیگر تیم هایی که هزینه می کنند نشوند. کما این که می بینم ترین تیم ایتالیا، سادا کروز و... متکی به داشته های خود بوده چشم به کاسه همسایه نداشته و ندارند.

البته نمی توانیم باشگاه داری خود را با ایتالیا، برزیل، لهستان و... مقایسه کنیم ولی عقل حکم می کند که دنبال بهترین راهکارها باشیم.

نویسنده: جمشید حمیدی