در محاصره دود و بدترین شرایط آب و هوایی و اشتباهات فاحش مربیان در چینش ترکیب دو تیم، که با لغزش معنادار دروازه بانان و مدافعان همراه بود، شهر آورد با تساوی تکراری پایان یافت.
بعد از یک وقفه طولانی شاهد تقابل دو تیم سرشناس تهرانی با دو جین از بازیکنان ملی پوش و ستاره های فوتبالی بودیم. مهره چینی ساپینتو و یحیی گل محمدی به قدری بد و پر ایراد بود، که باید قبل از چیزی آنها را مورد عتاب قرار داد.
در وقت دوم نخست سمت چپ خط دفاع استقلال به اتوبان مشابهت بیشتری داشت و جالب آنکه در غیاب سلمانی و عدم مشارکت محبی و رضاوند در امور دفاعی پرسپولیسی ها هر گاه اراده کردند، شکافی در این جناح ایجاد کردند. اگر قدری ترابی و صادقی در نواختن ضربات دقت بیشتری داشتند، قطعا استقلال گلهای دیگری دریافت می کرد. ضعف عمده دو دروازه بان ملی پوش در خروج ها و عکس العمل ها هم عجیب و سوال برانگیز بود.
بیرانوند در گل نخست استقلال و ضربه سر چشمی، یک تماشاگر واقعی بود که ایستاد و ساکن عمل کرد. حسینی هم در سنگر استقلال اشتباهاتی فاحش داشت. گل دوم پرسپولیس حاصل خروج بد و لغزش او بدست آمد.
گویی مربیان دو تیم برای تعداد اشتباهات در چینش ترکیب با هم مسابقه گذاشته بودند. به ویژه ساپینتو که با نیمکت نشینی مهدی پور و زبیر نیک نفس عملا خط میانی را در وقت نخست به حریف واگذار کرده بود.
یحیی که از خروج معنادار و ابهام آمیز لوکادیا از کشور و مصدومیت دیاباته در خط حمله دچار شوک شده بود، ترکیب متفاوتی را به میدان فرستاد و بیش از هر موردی از لغزش مدافعان تیمش لطمه دید. گل دوم استقلال در میان بی تفاوتی مدافعان قرمزها به دست آمد. محبی از چپ گریخت، اسماعیلی فر مانند یک تماشاچی او را همراهی کرد. ارسلان در محوطه جریمه توپ را در اختیار گرفت و چرخید و در میان بی تفاوتی مدافعان توپ را در کنج دروازه جای داد.
تعویض های تکراری و یکنواخت دو تیم هم از دیگر موارد مهم بازی بود. در استقلال غیبت غلامی در خط دفاع محسوس بود. مرادمند عملکرد پنالتی نداشت. در جناح چپ هم سلمانی امور دفاعی را از یاد برده بود. در خط حمله سایه ای از مهدی قائدی را دیدیم. یامگا افت محسوسی داشت. در این میان محبی و ارسلان جور دیگر نفرات را به دوش کشیدند. در نزد پرسپولیسی ها هم علی نعمتی و اسماعیلی فر در جناحین خط دفاعی عملکرد خوبی نداشتند. پور علی گنجی بر خلاف بازی های ملی، در بازی گم بود. بیرانوند پر اشتباه ظاهر شد. باید گولیسیانی را تحسین کرد که وظایف خود را به بهترین شکل انجام داد و دو گل حیاتی برای تیمش رقم زد.
به هر حال اگر چه وقفه طولانی در لیگ باعث کاهش کیفیت بازی دو تیم شده بود، اما نمی توان از تصمیمات کادر فنی دو تیم و اشتباهات فردی نفرات بی تفاوت گذشت. معدل سنی بالای دو تیم هم، مانند تیم ملی باعث نگرانی است. فوتبال باشگاهی نیازمند تحول و جوانگرایی است. با سبک و سیاق فعلی نمی توان دورنمای روشنی برای فوتبال ترسیم کرد.
با تدبیر، برنامه ریزی و آینده نگری و البته شجاعت می توان این دوره گذار را پیمود و فوتبال باشگاهی را در مسیر درستی قرار داد و به کمک تیم ملی شتافت.
نویسنده: احمد میرزاییان