نیم فصل اول لیگ برتر می توانست دستمایه ارزشمندی برای برنامه ریزی بهتر باشد.
اما تعطیلی بی دلیل یک ماهه همه چیز را بهم زد. اعزام تیم نوجوانان که با نام شمس در لیگ یک بازی می کند فقط بهانه ای شد تا رقابت ها به نام نادر و به کام قادر باشد.
چون در پاکستان بیشتر بازیکنان تیم جوانان و بزرگسال (جلوه،خانزاده و حق شناس) بازی کردند تا برای نوجوانان فرصت ایده آلی برای بازیکنانی که قراراست برای مسابقات جهانی آماده شوند پیش نیاید. از سوی دیگر لیگ یک چه داخلی به لیگ برتر داشت که دچار توقف شده بود؟
لیگ اگر بر مجرایی اصولی حر کت کند ،آنقدر بازیکن آمادگی خواهد داشت که دیگر ناچار به بر پایی اردوی های پرهزینه طولانی مدت نخواهیم بود اما لیگ ما با طریقی که می پیماید متاسفانه نه تنها از ژاپن که ده ها بازیکن تاپ دنیا چون کورک، موزرسکی و مربیان بزرگی همانند تیلیه را بکار گرفته اند.
البته فوق ستاره های مثل ایشی کاوا و نیشیدا را به بهترین لیگ دنیا اعزام کرده اند این تبادلات انگیزه هاو الگوهای بی مانند را پیش روی بازیکنان جوان شبه جزیره قرار می دهد به شدت عقب افتاده است.
متاسفانه ما اینجا چه می کنیم؟ دنبال پرونده سازی برای تیم های بخش های خصوصی هستیم، یک روز نشانه پیراهنشان را سیبل می کنیم یک روز از طریقه پر تاب توپ مهره های خارجی سوژه می سازیم و برای یک جلسه تمرین فلان مبلغ از آنان طلب می کنیم و تیم دارها به جای حق پخش تلویزیونی باید دم مراکز استانی را ببینند تا شاید از جعبه جادویی نیم نگاهی به آنها بیندازد.
در این بین دوستان مو شکاف! هر گز به این قضیه نپرداخته اند که چرا محمود حداد، منوچهر پور حسن،سعید در خشنده در سازمان لیگ دوام نیاورده اند و چرا این همه سنگ سر راه محسن ترابی ریخته اند؟
بازیکنانی که مربی انتخاب می کنند؟!
ازعجایب لیگ حضور بازیکنانی است که هنوز غوره نشده مویز شده اند در نیم فصل اول یکی از پاسورهای به مدیر باشگاهی گفته که اگر سر ملی به من حرفی بزند بازی نمی کنم و نیز اخباری مبنی بر اینکه برخی بازیکنان که با دو تا تعریف ما و دیگر رسانه ها سر زبان ها افتاده اند حتی در جا به جایی مربیان هم دخالت کرده اند از داوری ها دیگر چیزی نمی گوییم چون اظهر من الشمس است.
گویا اراده ای برای حل معضل به وجود آمده در این زمینه وجود ندارد و چنین می شود که برخی باشگاه ها به ویژه بخش خصوصی به طور تلویحی به ما گفته اند این دو سه ماه را هم صبر می کنیم و می رویم چرا سرمایه گذاری در والیبال برای ما جز بی اعتنایی، ضرر و... چیزی نداشته است.
نویسنده:جمشید حمیدی