اسطوره های فوتبال به نوبت از جهان فانی رخت سفر بسته اند مرگ یک واقعیت است و نمی شود از آن فرار کرد.

دارا و ندار، دانشمند و ورزشکار ندارد اما آنهایی جاودانه می مانند که تاثیرات عمیقی در زندگی اجتماعی کشور هایشان از خود بر جای بگذارند.

در فوتبال باب مور، کرایوف، یاشین، اوزه بیو، گردمولر، مارادونا از ابر ستاره های تاریخ ورزش بوده اند و اکنون که پله الگوی همه ی تاریخ فوتبال چشم در نقاب خاک نهاد دنیا به احترام آنان به پا می ایستد آنقدر ارزش قهرمانان ورزشی بالا است که در برزیل به خاطر فوت پله یک روز تعطیل عمومی اعلام می کنند. این اتفاق در کشوری است که با وجود فقر عمومی و بدهکاری زیاد پله سمبل می شود.

ما در کشور عزیزمان نه پله داشتیم و نه مارادونا اما ستارگانی داشتیم که در آسمان فوتبال آسیا درخشیده اند و محبوب میلیون ها جوان و مردم عادی و عامی شده اند.

ناصر حجازی، ابراهیم آشیانی، منصور پور حیدری، غلام حسین مظلومی، سیروس قایقران، ایرج دانایی فر، همایون بهزادی، حمید شیرزادگان، بیوک جدیکار و... نمونه هایی از بزرگان دنیای توپ گرد بوده اند که از دار دنیا رفته اند اما هرگز به اندازه آثاری که از خود برجای گذاشته بودند مورد حرمت قرار نگرفته بودند و امروز نیز هیچ نشانه ای مبنی بر اینکه نگاه ها و نگارش هایی که مسوولان مملکتی تغییر کرده باشند به چشم نمی خورد.

آیا زمان آن فرا نرسیده است که به ارزش ورزش و نقش ستارگان دنیای توپ گرد پی ببریم؟

نویسنده: حسین علی اسماعیلی