نیم فصل فوتبال باشگاهی در حالی با برگزاری هفته پانزدهم به پایان می رسد، که با کوهی از مشکلات و ایرادهای اساسی مواجه هستیم.
برای رفع و رجوع کاستی ها مسئولان ذیربط سال‌های متمادی به مردم و هواداران وعده داده اند، اما فوتبال باشگاهی هنوز تا برگزاری لیگ حرفه ای فاصله بسیار دارد. پرسپولیس و استقلال به عنوان دو تیم پرطرفدار و قدیمی کشور با آن همه سر وصدا هنوز از داشتن یک زمین تمرینی مناسب در مضیقه هستند. بدهی های همیشگی و مشکلات مدیریتی امان دو تیم سرخابی را بریده و حضور آنها در بورس هم باعث چالش جدی و مناقشه جدیدی شد.
در چند روز گذشته برداشت بی حساب و کتاب از سهام مردم خبر ساز شد و نبود نظارت برعملکرد باشگاه استقلال و مدیریت آجورلو معادلات را بر هم زد. این دو باشگاه به دلیل نداشتن شرایط اولیه حرفه ای سال گذشته از لیگ آسیا کنار گذاشته شدند.
سپاهان، فولاد و پیکان، مس رفسنجان و آلومینیوم اراک از جمله تیم های صنعتی هستند که از حمایت مالی برخوردار هستند. در همین اوضاع و احوال تیم‌های نفت آبادان و نفت مسجد سلیمان از بی توجهی مسئولان نالان هستند و معلوم نیست به چه دلایلی این دو تیم مورد حمایت مالی قرار نمی گیرند.
تراکتور سازی، نساجی و ملوان هم اگر چه از پشتیبانی بخش خصوصی و افراد علاقمند به ورزش بهره می برند، اما معلوم نیست این حمایت مالی تداوم خواهد داشت یا نه.
عدم حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها از یک سو باعث کاهش زیبایی های مسابقات و انگیزه بازیکنان شده و از جانب دیگر موجب عدم اقبال اسپانسرها شده است. با کاهش درآمد تیم‌ها از محل تبلیغات محیطی و ابهام در حق پخش تلویزیونی مسابقات و افزایش سرسام آور هزینه ها قطعا باشگاهای حاضر با مشکلات عدیده ای مواجه خواهند شد. نبود سیستم وی آی آر و نارضایتی تیم ها و داوران هم از جمله موضوعاتی است که باعث دردسر شده است.
علی رغم وعده های داده شده، معلوم نیست در فصل بعد هم بتوانیم از این سیستم استفاده کنیم. در کنار این موضوعات باید به کیفیت پایین زمین های چمن در اغلب شهرستان ها اشاره کرد. قطعا در ماه های باقی مانده از فصل زمستان این کمبود ها بیشتر احساس خواهد شد و بر عملکرد تیم ها و بازیکنان اثر منفی خواهد گذاشت. به لحاظ تاکتیکی هم فوتبالی زیبا از تیم ها نمی بینیم.
معدل سنی تیم ها و بی توجهی به بحث مهم جوانگرایی و تحول گرایی را هم باید به کاستی های قبلی افزود. امروز پرسپولیس به عنوان صدرنشین لیگ، از نداشتن مهاجم تخصصی رنج می برد. لوکادیا با آن شرایط خاص از کشور خارج شد.
شیخ دیاباته هم با سی و اندی سال در چنبره آسیب دیدگی های مزمن رو به رو می باشد. در واقع در این فوتبال دیم از بازیکن سازی خبری نیست و پرسپولیس برای رفع مشکلات خود باید چشم به صید بازیکنان دیگر باشگاه ها داشته باشد. این موضوع گویای غفلت باشگاه‌ها از مباحث مهم جوانگرایی و داشتن تیم‌های پایه است.با ادامه این راه حتما تیم ملی از این مسئله آسیب خواهد دید و در جام ملت ها با مشکل رو به رو خواهد شد.
نویسنده: احمد میرزاییان