تهران خود به اندازه یک کشور است، جمعیت زیاد و استعداد های بالقوه ای که در این استان وسیع موج می زند.
با این پتانسیل روزگاری تهران چشم و چراغ ورزش ایران بود اما امروز در استان تهران چه می گذرد؟
شما به حتم از قضایای مربوط به هیات فوتبال تهران باخبر هستید که بر اساس گزارش تلویزیون و برخی رسانه های نوشتاری چگونه به صورت فامیلی و خانوادگی اداره می شود و داد همه را در آورده است.
به قول ناصر فریاد شیران کارشناس ورزش: چه منفعتی در سمت های این ورزش وجود دارد که فردی بعد از 15 سال نیز حاضر به رها کردن صندلی ریاست نیست. آیا آقای جوادی مدیرکل ورزش و جوانان استان تهران به این مسائل واقف هستند. دیروز بعد از انتصاب یک فرد بسیار جوان از اهالی رسانه به سمت دبیر هیات والیبال باعث شد که زنگ تحریریه البرز ورزشی در تسخیر کارشناسان و پیشکسوتان این ورزش باشد. آنها می گویند: مدیرکل محترم آیا اطلاع داشت که این هیات سه سال بدون دبیر گذران امور کرد. اصلا چرا از بین صد ها پیشکسوت و بیش از 300 مربی بین المللی یکی برای دبیری انتخاب نشدند؟
آیا بازرسان اداره کل ورزش و جوانان استان از برخی روابط و برخورد ها در پاره ای از هیات های تابعه با مربیان، داوران و حتی مراجعان آنها خبر دارند؟
تا آنجا که می دانیم شخص مدیرکل شخصیتی سالم و برازنده دارند اما واقعا در حیطه مسئولت های زیر مجموعه های این هیات وسواس، دلسوزی و نظارت لازمه اعمال می شود چه بسیار داوران و اهالی خانواد های ورزشکاران با ما از مسائل عجیب و غربیب درد و دل کرده اند.
ولی اکنون که این دمل سرباز کرده است انتظار داریم آقای جوادی یک کار واقعا جهادی برای پالایش هیات ها انجام دهد.
نوسینده: حسین علی اسماعیلی