مديريت علم مي خواهد، هنر مي خواهد، منابع مي خواهد و از همه مهمتر بهره گيري بهينه از همه اين ها براي رسيدن به هدف!
در استقلال و پرسپوليس منابع بفور هست، چه انساني و چه مالي اما هنر مديريت وجود ندارد، علم هم كه چيزي نگويم بهتر است. جالب است كه مديريت بورس به درستي به اين نتيجه رسيده كه بايد تغييراتي در تيم مديريتي هر دو باشگاه ايجاد كند. با چه رويكري فعلا بماند!
اما مهم اين است كه از چه سَبك مديريتي مي خواهد بهره ببرد؟ آيا قادر است مديريت هياتي در پرسپوليس را تبديل به مديريت علمي و پولساز كند؟ در استقلال با سبك مديريت هزينه و دمده و شعارمابانه چطور؟
در پرسپوليس عالم و آدم مي دانند چه كسي در پس پرده مديريت را در دست دارد. در استقلال هم كارنامه حاجي فتح الله زاده در همين مدت كوتاه بر همگان روشن است. اگر بنابر تغيير هست كه بايد باشد بايد مديراني به خدمت گرفت كه از شايستگي ها و مولفه هاي مديريتي برخودار باشند.
ازعلم و هنر برنامه ريزي، سازماندهي، هدايت و رهبري و اجراء، كنترل برخودار باشند. جهان نگر باشند، تعهد بنيان باشند و داراي رويكرد سرمايه اي باشند. بر ارزش ها تمركز داشته باشند، قادر به ايجاد مزيت رقابتي باشند و از توانمندي هاي استراتژيك و متمايز برخودار باشند و در يك جمله و به تعبير اساتيد علوم مديريت؛
سوسيو كراسي، ادهو كراسي، مرتيو كراسي و تكنوكراسي درباره آنها صدق كند! علي پروين (ببخشيد رضا درويش) و حاجي فتح الله چقدر از اين ويژگي ها براي اداره مجموعه بزرگ سرخابي (كه اينك سهامدار واقعي مردم هستند) برخودارند؟ آيا نياز به تغيير آنها نيست؟ آن هايي كه رويكرد توسعه اي دارند سال هاست معتقدند؛ دوره فوتبال علي اصغري با مديريت علي قلي خاني به پايان رسيده! اما عقلانيت كجاست؟
نویسنده: مجید سعیدی