اینکه جواد نکونام یک مربی جوان و درحال رشد و آینده دار روشن در فوتبال کشورمان است شکی وجود ندارد، اما این مربی جوان نباید از مسیر اولیه اش به بیراهه بزند.
او بد نیست به برخی از نکات رفتاری، گفتاری و اخلاقی توجه داشته باشد که می تواند در مسیر مربیگری او تاثیر مثبت داشته باشد. نکونام مدتی است که در کنار خط و به هنگام اداره تیمش از کنترل خارج شده و گاهی کارت های زرد و قرمز را از داوران دریافت کرده تا محرومیت های سنگین و سبک را متحمل شود.
در دیدار پرسپولیس با فولاد نمونه دیگری از این رفتار را شاهد بودیم. نهایتا کارت قرمز داور او را از کنار زمین دور ساخت تا برای دقایقی در یک بازی حساس از تیمش دور و نیز در بازی بعدی بار دیگر سکونشین باشد. اینکه پرونده او در کمیته انضباطی مشمول چه میزان محرومیت دیگری شود، بماند.
ولی متاسفانه رفتار های این چنینی گویا از سوی نکونام پایانی ندارد و پس از پایان بازی و در پاسخ به مصاحبه گل محمدی از ادبیاتی سود برده که این ادبیات برازنده یک معلم نیست.
نکونام در استوری اینستاگرام خود در پاسخ به مصاحبه گل محمدی که بازی پرسپولیس با فولاد را لجن بازی توصیف کرده است، چنین پاسخ داد: شیر برای اثبات قدرتش نیاز به جنگیدن با هر... ندارد، همین نگاه کافی است.
آقای نکونام! این ادبیات و این نوع پرخاشگری زیبنده یک مربی نیست و احترام به شخصیت انسان ها شرط اول مربیگیری است.
اصولا شخصیت هر انسانی را باید در گفتار و رفتارش جست و جو کرد. از نکونام بعید است که بخواهد بخاطر یک نتیجه و یا پرتاب یک اوت دستی، به پرخاشگری روی بیاورد.
متاسفانه چند صباحی است که رفتار های نکونام در کنار خط با رفتار های ساپینتو به نقطه همسویی و برابری تبدیل شده است، ساپینتو شاید مربی بزرگی باشد، اما در بحث رفتار، اخلاق، دوست، مخالف، خودی و غیره با رفتار های او موافق نیستند، اکنون ساپینتو به یک مشتری دائمی کمیته انضباطی تبدیل شده است.
نکونام که خودرا از شاگردان و تربیت شده از مکتب مرحوم پرویز ابوطالب می داند، نباید شان خود را زیر سوال ببرد.
او می تواند در مسیر مربیگری به یک شخصیت بزرگ تبدیل شود، بنابراین بهتر است که الگو هایی چون مربی اخلاق و مرحوم پرویز دهداری مدنظر قرار دهد. مرحوم دهداری یکبار در همین ورزشگاه آزادی از سوی تماشاگران با پرتاب برف و یخ مورد نامهربانی قرار گرفت، واکنش او فقط سکوت بود گذشت زمان، پشیمانی و شرمساری را برای پرتاب کنندگان برف و یخ را بر جای گذاشت.
نویسنده: اکبر عزیزی