تیم فوتبال، امید ملی همچنان در انتظار و حسرت انتخاب سرمربی می سوزد.

بعد از کناره گیری مهدی مهدوی کیا تاکنون تیم زیر 23 سال کشورمان بدون سکان دار در دنیای پر تلاطم بیم و امید سرگردان است تا شهریور ماه و مسابقات قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک زمان چندانی باقی نمانده است.

اما فدراسیون فوتبال کماکان در کش و قوس این قضیه زمان را هدر می دهد.

به نظر می رسد در فدراسیون فوتبال تقسیم وظایف و شرح مسئولیت کارکنان و کارگزاران این تشکیلات تبین نشده است که همه راه ها به رئیس فدراسیون ختم می شود.

متاسفانه این مشکل در بیشتر فدراسیون های ورزشی به چشم می خورد و اگر به دوستان برنخورد در وزارت ورزش نیز رگه هایی از این مسائل دیده می شود. دنیای امروز دنیای خرد جمعی است از سویی دیگر در کشوری زندگی می کنیم که مملو از استعداد و اسخاص مستعد خدمت است پس چگونه نمی توانیم انگشت روی چند مربی از خیل صد ها مربی شاغل در کشور بگذاریم.

فوتبال کثیف...؟!

دیروز از جواد نکونام به خاطر گذاشتن یک استوری انتقاد کرده ایم مریبانی که مدعی هدایت تیم های ملی هستند باید از لحاظ گفتار و کردار آراسته باشند.

اما وقتی که ویدیوی حاشیه بازی پرسپولیس و فولاد را که دیدیم متاسف شده ایم که یحیی گل محمد هم عنان اختیار را از دست داده بود و این به شدت مایه ی نگرانی است که ما نمی توانیم روی برخی مربیان آنقدر حساب کنیم که بتواند در عرصه های بین المللی شان و شخصیت ملی ورزش ما را حفظ کند و بدتر از همه اینکه بازیکنان این تیم ها از فوتبال کثیف سخن می گوید و هیچ حساب و کتابی به باشگاه های خود از بابت این حرف ها پس نمی دهند.

به راستی اگر فوتبال ما کثیف نبود پول های نقل و نباتی نثار چند بازیکن نمی شد که حتی به آبروی آن اندیشه نمی کنند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی