حدود ۱۶۰مسابقه در چارچوب لیگ برتر والیبال باشگاه های کشور بر گزار شد، با کلی هزینه و حاشیه اما دریغ از حتی یک پدیده.
یکی از مهمترین رسالت های مسابقات سراسری ایجاد انگیزه نزد نوجوانان و فضای مناسب برای جلوه گری های نسل جوان است ولی ما با داشتن این همه نیرو های جوان انگار در بر هوت تور پهن کرده ایم!
لیگ نباید فقط هزینه صرف باشد و تبلیغاتی که آن هم درست و حسابی انجام نمی پذیرد، چین، ژاپن و کره جنوبی ستارگان بزرگ دنیا را جذب می کنند تا کنار آنها تاکاهاشی ها و نیشیدا ها رشد کنند ولی ما هر سال راه رفته را نیمه کاره رها می کنیم.
خرج و دخل در این چرخه با هم جور نیست و به اعتقاد ما فدراسیون والیبال باید با بر پایی نشست های کارشنا سانه و ارائه الگو های متناسب با شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور ما زمینه شکوفایی و رشد والیبال ما را فراهم سازد.
تا پنج سال پیش ما بهترین لیگ آسیا را داشتیم و خودمان را با لیگ های معتبر دنیا مقایسه می کردیم ولی اینک از اینجا رانده و از آنجا مانده ایم.
عملکرد لژیونر های ایرانی
لژیونر های ما در لیگ های اروپایی چه می کنند؟
کاری به سعید معروف نداریم که آرد های خود را به اصطلاح بیخته است ولی محمد جواد معنوی نژاد، بردیا سعادت، مرتضی شریفی و امیر حسین اسفندیار که در اروپا بازی می کنند می توانند در سایه تجارب به دست آمده جای محکمی در تیم ملی به دست آورده و مثلاً در قطر پاسور یا در پست دریافت قدرتی جای امین اسماعیل نژاد یا میلاد عبادی پور را بگیرند؟
زمانی که جواد کریمی و توخته به لیگ های سطح نازل اروپای شرقی پیوسته بودند هشدار داده بودیم که هر گردی گردو و نیست فقط نام کشور خارجی کفایت نمی کند بلکه باید رویکرد جوانان ما به بهترین لیگ های دنیا باشد، ژاپنی ها هرگز به کمتر از ایتالیا و لهستان رضایت نداده اند حداقل در رقابت با چشم بادامی ها از قافله عقب نمانیم.
نویسنده: جمشید حمیدی