چهارشنبه نوزدهم اردیبهشت ماه
فوتبالی که نقشه راه ندارد؟

فوتبالی که ساختار درستی ندارد

باشگاهایش طرح و برنامه ندارند و فوتبال ملی اش به بی راهه می رود،‌ چگونه می خواهد در میادین بین المللی حضور موفق داشته باشد.

لیگ‌ باشگاهی در چنبره مشکلات و منازعات تمام نشدنی گرفتار شده است. ساپینتو که با هزینه بیت المال و برای رفع مشکلات فنی استقلال به میدان فراخوانده شده، رکورد دار اخراج و بی اخلاقی است.

گل محمدی که به نحوه داوری مسابقات اعتراض دارد همه چیز را به سخره گرفته و اعلام کرده با امیدهایش در مسابقات شرکت ‌می کند. مدیران باشگاه هم سکوت اختیار کرده و هواداران هم باید رنج و مرارت این مناقشه ها را تحمل کنند.

در فشردگی و بی صاحبی این فوتبال، سپاهان  از باشگاه زنیت روسیه برای بازی دوستانه دعوت کرده است!!

جالب اینجا است که فوتبال ملی ما سال های متمادی بازی ‌های دوستانه در فیفا دی را فراموش کرده اما یک تیم باشگاهی و البته مورد حمایت نسبت به دعوت از تیم خارجی اقدام می‌کند!!

از طرفی چند ‌ماهی است که فدراسیون درگیر انتخاب مربی برای تیم ملی است. بحمدالله کی روش به قطر پیوست و خیال مردم از نقشه های پشت صحنه مهدی تاج راحت شد. حالا دست اندرکاران مربوطه دست روی مربی ایرانی گذاشته اند و هواداران فوتبالی باید یکی دو هفته سرگرم این مساله باشند.

در چنین شرایطی گفته می شود نفراتی هم در فدراسیون در پی جذب یک‌ مربی خارجی  هستند و بحث حضور مربی داخلی یک سرگرمی بیش نیست. الحمد االله  از بحث نظارت بر عملکرد مدیران و حسابرسی هم خبری نیست.

ماجرای رفتن آجورلو و مشکلات برجای ‌مانده و دست بردن در سهام مردم در بورس هم لاپوشانی شد. کمیته های اخلاق و انضباطی هم در دام محافظه کاری و مصلحت اندیشی گرفتار شده اند. ساپینتو لگد به طرف مقابل می زند و بیرانوند حکم اخراج را نادیده می گیرد و ده دقیقه در زمین جولان می دهد.

عملکرد آکادمی ها و تیم‌های پایه هم رنج آور شده و اخلاق و ارزش ها زیر پا گذاشته شده است. مجموعه این ناملایمات و کژیهای مدیریتی و اخلاقی و انضباطی گویای یک نکته اساسی است. اینکه فوتبال ما به بیراهه می رود و در قهقرا سیر می کند.

پول و سرمایه مردم و بیت المال به یغما می رود، بی آنکه نفعی عاید این ورزش شود. باید ‌پرسید با این دست فرمان غلط و سیر کردن در جاده ناهموار چه انتظاری از فوتبال باشگاهی و ملی داریم؟

وقتی نقشه راهی نباشد و کارها سلیقه ای و هر کی هر کی پیش برود قطعا از این اقدامات دم دستی نمی توان نتیجه گرفت و به دور دست نگریست.

نویسنده: احمد میرزاییان