سعیدعلی حسینی سرمربی تیم ملی وزنه برداری بعد از مدت ها کشمکش با مسئولان جدید و موقت فدراسیون از سمت خود استعفا کرد و به دیار خودش اردبیل بازگشت تا در باشگاه فولاد مشغول به کار شود.

در این رابطه اظهار نظر ها متفاوت است و کارشناسان و علاقمندان بحث های مختلفی دارند. گروهی می گویند حسینی خود استعفا داد زیرا امکانات کافی در راه تشکیل اردو مهیا نبوده است.

گروه دیگر بر این عقیده هستند سعیدعلی حسینی از همان روز اول تحت فشار گذاشته بودند تا از سمت خود کنار برود. به هر حال هرچه باشد وزنه برداری یکی از بزرگترین چهره ها و قهرمان اسبق جهان را به همین راحتی از دست داد و دوباره روز از نو و روزی از نو شود.

متاسفانه از روزی که مرام پهلوانی جای خود را به باندبازی در وزنه برداری داده است این رشته مدال آور المپیک هم به سمت قهقرا می رود. این روند گویی در زمان حاضر نیز بدتر شده است. هرچند که برخی از چهره های المپیکی مسئولیت فدراسیون را بر عهده گرفته اند و توقع می رفت که تمام بزرگان وزنه برداری را دور هم جمع کند ولی اینگونه نشد و قدرت دافعه بر توان جاذبه مستولی شده است.

حالا دوستداران وزنه برداری سوال می کنند به راستی امثال حسین رضازاده، حسین توکلی و حسین ورخواه کجا هستند؟ مگر آنها قهرمان جهان و المپیک نبودند آیا فدراسیون وزنه برداری خانه آنها نیست؟

حالا سعیدعلی حسینی هم خانه نشین شده است. چگونه است فردی که اصولا وزنه بردار نبوده و سال ها استان خود را معطل کرده امروز همه کاره فدراسیون شده و برای پیشکسوتان وزنه برداری نسخه می پیچد.

این روشی که سرپرست موقت در پیش گرفته راهی که می رود به هیچستان است.

بعد از این مدیریت مستنبدانه حدود 20 ساله برخی ها بر فدراسیون وزنه برداری و مدیریت بی منطق برخی دیگر توقع این است که فدراسیون وزنه برداری به خانه شخصی چهار پنج نفر بدل نشود و عقل حکم می کند که بزرگان وزنه برداری در جای خود به کار بگیریم و با خرد جمعی که مرادی شعارش را داده بود ولی راه دیگری رفته بود بتوانیم برای وزنه برداری طرحی تازه دراندازیم و از بن بست خارج شویم.

در غیراینصورت با افرادی که سال ها امتحان خود را پس داده اند به جایی نخواهیم رسید.

نویسنده: حسین اقبال پور