فوتبال منطقی و تهاجمی که مبتنی بر دوندگی و کار گروهی است، سپاهان را به هدف رساند تا پیروز دیار صفاهان باشد.
تارتار و شاگردان جوان و کم نام نشانش را باید ستود که جدالی تنگاتنگ با سپاهان داشتند.
مورایس اگر بازی را برد به دلیل داشتن بازیکنان سرشناس و نیمکت پر و‌پیمانش بود. اما تارتار به جوانش متکی بود تا بازی جوانمردانه ای ارائه دهد.
نیمه اول اگر چه با پایداری و نبرد خوب ذوب آهنی ها پایان یافت، اما تغییرات مورایس در وقت دوم و پایه گذاری حملات از جناح چپ و ارسال توپ در عمق بفوریت جواب داد.
در وقت نخست ذوب آهن با آنالیز درست حریف، حملات سپاهان را از جناح راست خنثی کرد. آنها بخوبی می دانستند که ارسال توپ های بلند از سوی رامین رضاییان در دستور کار مورایس قرار دارد، لذا مدافعان میانی ذوب آهن این حملات را با هوشیاری خنثی کردند.
در وقت دوم مقابله تاکتیکی سپاهان جواب داد و اساس حرکات تهاجمی از جناح چپ پایه گذاری شد. این نگاه درست و طی پنج دقیقه سپاهان را با گلهای مغانلو و احمد زاده به مقصود رساند.
سپاهان بعد از گل هم با میدان‌داری و مالکیت توپ از این میدان سخت عبور کرد و به تنهایی در صدر ایستاد. ذوب آهنی ها را هم‌باید ستایش کرد که فوتبالی ناب و سالم ارائه دادند.
نویسنده: احمد میرزاییان