سریال ناکامی گل محمدی با پرسپولیس روز به روزدر حال افزایش است. شکست در برابر تیم هوادار دیگر هیچ عذر و بهانه ای از خود باقی نمی گذارد.

اما نباید از این واقعیت هم چشم پوشی کرد که این پرسپولیس تیمی نیست که به این سادگی در برابر تیم های میانه جدول سر تعظیم فرود آورد. باخت های سریالی از مدت ها قبل بر این تیم دیکته شد تا امروز اثرات آن علنی شود.

درد و  ضعف پرسپولیس فنی نیست. مشکل پرسپولیس کمبود بازیکن نیست، هر اهل فنی به دور از وابستگی به رنگ ها به خوبی می داند که مشکل پرسپولیس به مسائل روحی ارتباط دارد. اتفاقات چند هفته گذشته به طور عمده مسائل داوری ختم می شود ضربات شدیدی را بر پیکر تیم پرسپولیس آورد که جبران آن و بازگشت آن به روز های نرمال حداقل به این فصل کفاف نخواهد داد.

مگر آنکه همباوری و از خودگذشتگی از سوی بازیکنان آن هم فراتر از اراده خودشان در تیم رخ دهد. مشکل پرسپولیس نداشتن تنوع تاکتیکی نیست و بلکه بارها شاهد بوده ایم که در جریان یک بازی و فقط با چند تعویض تاکتیک های متنوع در روند حرکتی تیم ایجاد شده که توانست نتیجه بازی را دستخوش تغییرات کند، بنابراین مشکل پرسپولیس را باید خارج از روند تاکتیکی وفنی و بازیکن جست و جو کرد.

برای خروج از شرایط کنونی، نقش و وظیفه باشگاه بسیار مهم و حیاتی است. باید مدیران باشگاه بیش از هر زمان دیگری حضوری پررنگ در کنار تیم داشته باشند. با نشست های گوناکون و دورهمی شرایط روحی را تقویت بخشیده تا هیچ دستی خارج از تیم، قدرت دخالت در تغییر و تاثیر در نتیجه بازی را نداشته باشد.

مشکل پرسپولیس با یک هم اندیشی، دورهمی و حمایت تمام قد مدیران باشگاه قابل حل است. این پرسپولیس با شرایط کنونی باز قدرت راهیابی به صدر جدول و دسترسی به قهرمانی را دارد، چون در نوع بازی و تنوع در تاکتیک های تیمی وافزون بر آن، نوع حرکت تیمی و فنی وحتی قیاس بازیکنانش با سایرین، تفاوت های آشکاری وجود دارد، بنابراین در این مقطع نیاز است که مدیران باشگاه اصل پشتیبانی را پر رنگ سازند و

 حمایت را صرفا به یک مصاحبه خلاصه نکنند.

مدیران باید درد را در پرسپولیس جست و جو و از مسیر و کانال های قانونی و ارائه مستندات محکم که تعداد آن در هفته های اخیر که عمدتا به نوع قضاوت منتهی می شود و بسیار هم پر شمار است، درصدد رفع مشکل باشند.

نویسنده: اکبر عزیزی