نامه فدراسیون فوتبال به هفت مربی داخلی واقعیتی عجیب بود که در نهایت با اقبال عمومی رو به رو نشد.
اگر هدف فدراسیون از چنین کاری سنجش افکار عمومی باشد، آن‌ها در همین چند ساعت متوجه شده‌اند که جامعه فوتبال ایران اصلا تمایلی به استفاده از مربی داخلی روی نیمکت تیم ملی ندارد.
هر چند معلوم نیست این فهرست با چه متر و معیاری انتخاب شده و این گزینه‌ها از کدام فیلتر عبور کرده‌اند.
آیا واقعا فدراسیون به این گزینه‌ها برای پروژه‌های دشوار پیش روی تیم ملی اعتماد دارد و فکر می‌کند می‌تواند با این مربیان، به قهرمانی جام ملت‌ها دست پیدا کند؟
اگر هدف جذب مربی ایرانی به هر قیمتی و برنامه‌گرفتن از همه مربیان در دسترس است، چرا به علی دایی نامه‌ای زده نشده است؟
این شوخی فدراسیون فوتبال اصلا خنده‌دار نیست چرا که شنیده‌ها از راهروهای ساختمان فدراسیون فوتبال حاکی از توافق اولیه با یک مربی خارجی است. تنها مشکل موجود در این راه انتقال پول است که مانع آن‌ها شده و فعلا به طرف گزینه داخلی متمایل شده‌اند.
آنچه مشخص است تیم ملی اسب بازی و ملعبه دست آقایان نیست که با مطرح کردن چنین نام‌هایی آن را به بازی بگیرند.
نویسنده: نیلوفر مژدهی