در هزار توی وزارت ورزش وجوانان مردانی از جنس ورزش تخصص تجربه کاردانی وصداقت بوده وهستند که سیاست های خودخواهانه وناکارامد وزارت ورزش انها را یک نفر یک نفر بازنشسته یا خانه نشین کرد. افرادی که درحقیقت سرمایه های انسانی ورزش کشور بودند ولی اسباب حضورشان را در راس فدراسیونها ادارات کل باشگاهها وحتی هیات های ورزشی مغایر باسیاست های وزازت ورزش و اساسنامه ها دانست.
انسانهای شایق و شایسته ای چون داریوش مصطفوی، محمد مایلی کهن، محمد دادکان، نادر فریاد شیران، دکتر غریب امیرعابدینی، مهدی دادرس، مهدی اربابی، حبیب کاشانی، علی دایی، جهانگیر کوثری، برادران پیروانی مظلومی، مراغه چیان و...که نگران آینده ورزش بخصوص فوتبال بوده و هستند که این نگرانی ها ازسوی این نخبگان ورزش وجوه متعدد وابعاد مختلفی داشته که به مرور زمان درمجامع بین المللی ورزشی بروز وظهور پیدا کرده است. در این زمینه باید:
الف) تدوین و تصویب اساسنامه وائین نامه های فدراسیون فوتبال توسط چند نفر از خودی های وزارت ورزش ومدیران منتصب به رییس وقت فدراسیون فوتبال که در عمل فاصله ای صد چندان با دستورالعمل هاواساسنامه های مجامع بین المللی فوتبال اعم از فیفا وکنفدراسیون فوتبال آسیا دارد.
ب) پایان دادن به ماجرای اتمام حجت فیفا وکنفدراسیون فوتبال آسیا به انتخابات مهندسی شده درفدراسیون فوتبال. حضور بانوان در ورزشگاهها..واگذاری عملی باشگاهها به بخش خصوصی..تشکیل سندیکای مربیان داوران و ورزشکاران. شکایات پی درپی مربیان بازیکنان تیمهای ملی و باشکاهی..وخدای ناکرده تحریم. تعلیق وتعطیل فدراسیون فوتبال که این بدعت بد از زمان علی ابادی رییس وقت ورزش کشور درفدراسیونهای ورزشی ما بروز و ظهور پیدا کرده است.
واقعیت این است که فوتبال دامنه تاثیر گذاری اش فرا تراز حد تصور است وکسانی که بابت هر اتفاق ناگواری درفوتبال متاثر وگاهی متاسف می شوند روز به روز درحال پرشمار تر شدن است.
امروزه زیبا نوشتن اساسنامه هاوتائید ان از سوی فیفا هنرنمیباشد زیبا عمل کردن اساسنامه ها هنر اول فدراسیون فوتبال باید باشد.
باید پیشدستی کنیم نباید پیش از این عقب افتاد باید رابطه دوستانه ای بین فدراسیون فوتبال ایران با فدراسیونهای دیگر جهان برقرار کرد تا به نتیجه دلخواه رسید.
خلاصه کلام؛ سیستم ورزش ایران باید اغازگر یک سلسله فعالیتهای دیپلماتیک برای تفکری تفصیلی وتفسیری با مسئولین طراز اول فیفا. یوفا. وکنفدارسیون فوتبال اسیا باشد تا بتواند در مجامع بین المللی حقانیت خود را به اثبات برساند.
نویسنده: سیروس جعفری