دلایل زیادی برای انتخاب سرمربی ایرانی جهت تیم ملی والیبال ایران اقامه می شود. از سوی دیگر بازیکنان بزرگی که اکنون در لیگ های معتبر اروپا در تیم های ترازه اول دنیا بازی می کنند، ضرورت هایی را هم به رخ می کشند و آن اینکه مربی باید مورد قبول بازیکنان تاپ کشور ما هم باشد. شاهد مثال ولاسکو از یک طرف و ایگور کولاکوویچ از سوی دیگر نمونه های بارز این مدعا هستند.

این روزها که بحث انتخاب سرمربی تیم ملی والیبال داغ شده است، بعد از شرح مشکلات ارزی برای استخدام مربیات تراز اول دنیا، کفه ترازو تا حدود زیادی به سود مربیان ایرانی سنگین شد و این مساله موجی را پدید آورد تا مربیان وطنی از این نظریه دفاع کنند، در کار گروهی که بتازگی تشکیل شده ایده ها و دیدگاه های متفاونی مطرح شد، از رایزنی با مربیان بزرگ بین المللی، تا انتخاب دستیار یا مشاور خوب اما کم هزینه خارجی برای کمک به سرمربی ایرانی (مدلی که ژاپن یا فلیپ بلین) انجام داده و نیز کمک این مربی به برنامه ریزی تیم های پایه هم مدنظر قرار گرفته است یا حتی آوردن مشاوران پاره وقت همانند ولاسکو برای محدوده های زمانی مشخص، بدون تردید در همه زمینه ها باید نقد و نظرهای مثبت و منفی را در نظر گرفت و احساسی عمل نکرد. قرار است درباره تیم ملی ایران تصمیم گرفته شود، آنهم تیمی که باید در بزرگترین باشگاه ورزشی دنیا یعنی المپیک به میدان برود، پس دقیق تر و موشکافانه تر به قضیه بنگریم، اینکه مربیان ایرانی توانمند و به روز هستند، تردیدی وجود ندارد، ولی باید فرصت ها و تهدیداتی که بر سر راه مربیان وطنی قرار دارد را در نظر بگیریم و بهترین راه را برای انتخاب گزینه های اصلح برگزینیم. در این ارتباط باید نظر همه کارشناسان از جمله خبرگان شهرستانی را هم مدنظر قرار داد، در این رهگذر شنیده ایم که فدراسیون والیبال در نظر دارد از مردان صاحب نظر استانها نیز به صورت آنلاین در نشست های کارگروه بهره بگیرد، کاری اصولی که شخصیت های بیشتری را درگیر این انتخاب مهم خواهد کرد.