برای داشتن یک تیم حسابی باید بازیکنانی ایده آل داشته باشیم و این بازیکنان توسط آدم های حسابی پرورش می یابند و شهداب یزد معرف چنین ویژگی هایی در یک ورزش گروهی بود.

هم کنترل تیمی به بهترین نحو توسط محمدرضا تندروان سرمربی تیم انجام شد و هم اینکه پدر و پسر شرافت مدیران شرکت و باشگاه با تدبیر و مطالعات فراوان شیوه جدید باشگاه داری در والیبال ایران ارائه دادند. این یک اقبال عالی برای ورزش والیبال است که بخش های خصوصی همانند شهداب و لبنیات هراز با استفاده از علم و تجربه به یاری این ورزش آکروباتیک شتافته اند.

البته که چند بخش خصوصی دیگر همانند ایفاسرام اردکان، نیان الکترونیک مشهد، هورسان رامسر و راهیاب ملل هم با سرمایه گذاری های شخصی ولی تجربیات کمتر تیم داری می کنند. این موقعیت ممتاز را فدراسیون والیبال قدر بگذارد.

روزی که تیم شهداب بسته شد بسیاری بر این باور بودند که این تیم با بازیکنان پا به سن گذاشته ره به جایی نخواهد برد اما محمدرضا تندروان از ابتدا بر این باور بود که اوج نماینده یزد را در نیمه نهایی خواهید دید و حالا شهداب برای بار دوم قهرمان ایران و مسافر جام باشگاه های آسیا در منامه بحرین شد و به همین دلیل کار شهدابی ها تازه در عرصه های بین المللی آغاز شده است.

آماده سازی این تیم برای رقابت با نمایندگان چین، ژاپن و کره جنوبی پرسه جدیدی را طلب می کند. درباره تیم شهداب حرف های زیادی می شود مطرح کرد اینکه دوران دیده های چون امیر غفور، مهدی مهدوی و مسعود غلامی یاد جوانی کرده اند و یا جوانانی چون محمد ولی زاده و محمدرضا موذن در کنار شهروز همایون فرمنش، صابر جواهری و... مجموعه ای بی نظیر را به تصویر کشیده اند.

از دیگر باشگاه های موفق این دوره تیم هراز آمل بود که با جوانانش تا فینال خوب پیش آمده بود اما در نبرد پایانی تجربه بالاتر از جوانی شد در جمع هرازی ها مثلث برادران دادگر، بهروز عطایی و محمد شعبان پور عوامل اصلی هدایت یک تیم باشگاهی حرفه ای بودند که همانند شهداب بدون حاشیه مردانه بازی کردند.

پاس گرگان با هدایت سرهنگ سنگدوینی سوپرایز و پدیده لیگ 36 بود اما برای دو باشگاه ریشه دار پایتخت پیکان و سایپا باید نوشت چشم ها را باید شست و جور دیگر باید دید!

نویسنده: جمشید حمیدی