جیمی کرگر اسطوره باشگاه لیورپول با یک قوطی نوشایه سون‌آپ در پخش زنده شبکه بی‌تی‌اسپورت برای کارشناسی دیدار دورتموند و چلسی در استدیو حاضر شد.
تا اینگونه یاد پیروزی تاریخی چند روز پیش لیورپول برابر منچستریونایتد که با شکست سنگین یونایتد همراه شد را زنده نگه دارد.
حالا تصور کنید این اتفاق از سوی کارشناس یک برنامه تلویزیونی در ایران رخ بدهد چه پیش می آید؟
در اغلب کشوری اروپایی، این مسئله برای سال‌ها حل شده است. چرا که محال است یک بازیکن یا کارشناس، از کودکی طرفدار یک تیم فوتبال نبوده باشد. اصلا مگر می‌شود فوتبال را دوست داشت و هواداری را تجربه نکرد. اما فوتبال ایران با این جو عجیب‌اش، همه را به «ریا» دعوت می‌کند.
اینجا مدام باید به دروغ ادعا کنی که رنگ‌ها برایت فرقی ندارد و طرفدار تیم ملی هستی. در این بین البته، بخشی از گناه این ماجرا نیز به گردن کارشناس‌هایی است که هرگز نتوانسته‌اند تمایل رنگی را از تحلیل فنی جدا کنند. با این حال بد نیست کمی پذیرش این ماجرا را تمرین کنیم. واقعیت این است که همه ما رنگی هستیم رفقا. همه ما تیم محبوب خودمان را داریم اما وقتی صحبت از نوشتن برای فوتبال می‌شود، همه چیز کنار می‌رود. کاش بخشی از آزادی عمل امثال کرگر، در فوتبال ایران هم وجود داشت.
نویسنده: نیلوفر مژدهی