جای شکرش باقی است، در تاریکی محض و در فضای ناامیدی، بالاخره فریاد کارشناسان و دلسوزان فوتبال به گوش مسئولان فدراسیون رسید و تغییراتی در مدیریت فوتبال پایتخت ایجاد شد.
مانند مار گزیده ای که از ریسمان سیاه و سفید واهمه دارد، بیم آن داریم که به یک باره از چاله به چاه ویل سرازیر شویم.
بنابراین انتظار و مطالبه قاطبه دست اندرکاران و جامعه فوتبال این است که برای بازسازی ویرانه ها و تهیه و تدوین برنامه ها و فعالیت‌های آینده فوتبال تهران از نظرات خبرگان و مدیران تحصیل کرده و پیشکسوتان استفاده شود.
نباید اجازه داد اساس فعالیت‌ها در اختیار یک فرد باشد و یا به صورت ملوک الطوایفی اداره شود.
فوتبال تهران در پانزده شانزده سال گذشته از این نگاه غلط آسیب جدی دید و در ورطه نابودی قرار گرفت.
در این دوره گذار و در بازسازی مجدد فوتبال تهران چارت سازمانی هیات فوتبال تهران باید تغییر کند.
جمعی از بزرگان و موسپید کرده ها و کاربلد ها که تعدادشان کم هم نیست دعوت به همکاری شوند و برنامه جامعی تهیه و تدوین کنند.
کمیته های تخصصی تشکیل و بر فعالیت‌ها نظارت دقیق داشته باشد. در این راه باید اداره کل ورزش و جوانان استان تهران هم عملکرها را زیر ذره بین برده و ناظر همه تلاش ها باشد.
شاید اولویت نخست نظارت بر فعالیت مدارس فوتبال است که در آستانه فصل تعطیلی مدارس مجددا کار زیر زمینی خود را آغاز می کنند.
برخی از این مدارس مانند موریانه به جان فوتبال تهران افتاده و با سر کیسه کردن اولیا به هیچ کس هم جوابگو نیستند.
باید پرونده عملکرد این افراد در سنوات گذشته بازنگری شود و مجوز خاطیان باطل شود. نظارت بر فوتبال پایه در رده نونهالان و نوجوانان و آسیا ویژن باید دقیق و موشکافانه باشد.
در این زمینه هم تخلفات زیادی داشتیم و نیازمند طراحی مجدد هستیم. فوتبال مرکز و توابع با جمعیتی بالغ بر بیست میلیون نفر باید پویا و پرتحرک باشد .
هماهنگی هیات فوتبال با آموزش و‌پرورش، مراکز دانشگاهی و شهرداری ها و نهادهای اجتماعی اگر سازمان یافته باشد می توان از این ظرفیت بالقوه استفاده بهینه برد و شاهد احیای مجدد فوتبال تهران بود.
نویسنده: احمد میرزاییان