ورزش و صندلی های وزارت ارث پدری کسی نیست.
لذتی که در انتقاد است در هیچ کاری نیست. اصلا ما ساخته شده ایم برای انتقاد و ایراد گرفتن از هم.
کاری هم نداریم طرف چه کسی هست و چه جایگاهی دارد. ما از همه دنیا بهتریم و فقط ما هستیم که می دانیم!
حکایت برخی از کارشناس نماهای اینروزهای ورزش است که به جان حمید سجادی و وزارت نشینان افتاده اند. تا وقتی صندلی های وزارت به مدیران غیرورزشی همچون سلطانی فر و گودرزی و عباسی هدیه می شد صحبت از حضور مدیران ورزشی و کارآمد بود اما حالا که این اتفاق رخ داده آقایان از سر اینکه ارث پدرشان را از ورزش می خواهند وزیر ورزشی مورد وثوق دولت را چپ و راست مورد انتقاد قرار می دهند. تکلیف این دوستان با خودشان هم‌مشخص نیست.
تا وقتی خودشان برسر کار بودند و بساط بخور بخورشان پهن بود همه چیز خیلی اصولی و حساب شده پیش می رفت اما حالا که چرخ دنیا به کامشان نمی‌چرخد همه بیسواد و بی عرضه شده اند.
این آقایان گویا فراموش کرده اند چقدر خودشان را به آب و آتش زدند تا مهدی علی نژاد را از معاونت قهرمانی دور کنند و محمد پولادگر برسند امور قرار بگیرد. تا زمانیکه مرحوم احمدی زنده بود، هر روز در بخش های خبری متبوع آقایان، حکم برکناری و معرفی جایگزین برای او مطرح می شد اما حالا که فردی کارکشته و امتحان پس داده ای چون کاوه احمدی بر سر امور حوزه وزارتی سجادی قرار گرفته، آن مرحوم تبدیل شده به بهترین و کارآمدترین مدیر تاریخ ورزش.
عنوان شده بود کار علی رغبتی برای این پست تمام شده اما به یکباره ورق به سمت احمدی برگشته اما واقعیت این نیست.
جدایی کاوه احمدی در آن مقطع از وزارت ورزش به دلیل پایان ماموریت او از مجلس بود و هیچ عزلی از سوی وزیر صورت نگرفت.
اتفاقا سجادی در خصوص انتخاب جایگزین کاوه احمدی در پست روابط عمومي وزارت خیلی منطقی عمل کرد و هرگز زیر بار فشارهای همین آقایان منتقد سر خم نکرد.
محسن معتمدکیا رو انتخاب کرد که نتیجه خوبی هم داشته تا امروز.
منتقدین کارشان را خوب یاد گرفته اند. مدتی از سمت و سوی توسط چند جیره خور و قلم فروش فشارهایی را به حمید سجادی می آورند تا بلکه جایی برای خود دست و پا کنند و وزیر محجوب و مأخوذ به حیا را گوشه رینگ قرار بدهند.
باید اجازه داد سجادی ۴ سال بر این مسند بشیند و امتحان پس دهد. اگر بعد از این ۴ سال ثمره خوبی نداشت آنوقت است که می‌توان به تک تک این انتخاب ها خرده گرفت و انتقاد کرد.
البته توصیه هایی هم به وزیر ورزش باید کرد. بهتر است عیار معاون توسعه ورزش قهرمانی و معاون فرهنگی وزارت را روی ترازو قرار دهد و با ۴ سال قبل مقایسه کند.
مطمئنا این دو حوزه ثابت کرده اند که نیازمند تغییرات و تحولات بسیار هستند و چه بهتر که از وجود علی رغبتی سرمایه زنده ای که قدرش را هنوز ندانسته ایم در حوزه قهرمانی مورد استفاده قرار دهیم.
بهتر است آقایان شمشیرهای قلاف کنند و کمی آرام باشند. ورزش امروز ما نیازمند آرامش است و با پرده دری و بی حیایی کاری به جایی نمی برد. سجادی امروز بهترین گزینه برای وزارت ورزش است و اگر کمی جسارت و شهامتش را بیشتر کند به طور حتم می‌تواند گره کور ورزش را باز کند.
نویسنده: حامد قاسمی عارف