تاریخچه ورزش جودو را که نگاه می کنیم متوجه می شویم که از سال 1330 که مقدمات گسترش این ورزش توسط بهروز سرشار فراهم آمده بود تا آرش میراسماعیلی که آخرین رئیس این فدراسیون است.

همه بر این باور بودند ورزشی که از مشتقات رشته رزمی جوجیستیو گرفته شده در کشور عزیزمان گَرَوندگان و طرفداران زیادی داشته و خواهد داشت و با اینکه قهرمانان جودو کشورمان در آسیا و در سطوح بین المللی می درخشیدند ناگهان مسائلی پیش آمد که فدراسیون جهانی را بر آن داشت از سال 1400 فعالیت های بین المللی جودو ایران را تحریم و تعلیق کند.

شاید اگر راه رایزنی ها و تعامل بین المللی ها را بلد بودیم کار به اینجا نمی کشید ولی هرچه که بود با وجود خسارات جبران ناپذیر که طی این چهار سال بر جودو ایران وارد آمده بود کم کم ابر های تیره از آسمان این ورزش جالب در دنیا زدوده شد و اعزام تیم ملی به لیگ بین قاره ای روسیه می تواند شکستن طلسمی باشد که جودو کاران کشورمان را سرگردان ساخته بود.

در این رهگذر آرش میراسماعیلی به عنوان یکی از افتخارات ورزش ملی در کشتی و جودو چند وظیفه مهم و حساس برعهده دارد اول به عنوان رئیس فدراسیون درب های بسته این فدراسیون را به روی شایستگان بگشاید که انتخاب محمود میران قهرمان سابق آسیا می تواند نخستین گام در این زمینه باشد.

دیگر اینکه با ایجاد شور و تبلیغات مثبت غبار ناامیدی را از سر و روی جودو بزداید و با  برگزاری تورنمنت های مختلف به ویژه در داخل کشور به جودوی خفته ایران رونق ببخشد.

بررسی کارنامه چندین ساله حضور میراسماعیلی و راه آینده، پیش از اینکه وظیفه وزارت ورزش باشد رسالتی است که خود میراسماعیلی بر دوش دارد.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی