دربی برای پرسپولیسی ها با یک گل به پایان رسید تا خلاف مصداق ضرب المثل قدیمی که می گوید: با یک گل بهار نمی شود، سرخ پوشان برنده بازی بزرگ شوند.
دو تیم در نیمه اول پا به پای هم تاختند و صحنه هایی از مبارزه جویی بازیکنان را به تصویر کشاندند مهره هایی که در قالب پرسپولیس و استقلال بازی می کردند سختکوش و پر توان عملکرده بودند اما استقلال که بنا بر آمار بالاترین خلق موقعیت برای گلزنان خود را طول لیگ برتر در اختیار داشت نتوانست از این ویژگی استفاده کند چرا که آنالیز کادرفنی حریف ارتباطات بازیکنان آبی پوش را برای سرعت بخشیدن به بازی قطع کرده بودند.
در شکل ظاهری سیلوا و روزبه چشمی مسلط درون زمین مانور می دادند اما نقشه های گل محمدی برای مهار قائدی کاملا اجرا شد و دیدیم که در نیمه دوم فقط سایه ای از این بازیکن تکنیکی درون زمین استقلالی ها حرکت می کرد.
تعویض آل کثیر غافلگیری استقلالی ها را بیشتر کرد و به نظر می رسد که ساپینتو فکر حضور این بازیکن را نمی کرد.
بازی های بزرگ تدابیر و استراتژی بزرگ می خواهد و پرسپولیس با چنین هوشمندی مسابقه را به پایان برد. اگر نقش مربیان را نادیده نگیریم باید بر این باور شویم که جا به جایی مهره ها و ماموریت هایی که آنها به ستاره تیم ها می دهند اثراتی تعیین کننده خواهد داشت.
دربی به پایان رسید اما امید ها هنوز رنگ نباخته اند باید دید در روزهای آینده از کورس مثلث سپاهان، پرسپولیس و استقلال کدامین تیم جان سالم به در خواهد برد.
اصل و اساس فوتبال فقط برد و باخت نیست و خوشحال هستیم که فیرپلی در درون مستطیل سبز تا حدود زیادی رعایت شد و تماشاچیان فهیم سرخابی میز با رفتار خود گوشه هایی از فرهنگ ورزشی اصیل ایرانیان را به منصه ظهور رساندند.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی