تیم والیبال بانوان پیکان که برای شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا به آنسوی مرزها پرواز کرده بود با قبول سه شکست پیاپی مقابل نمایندگان ویتنام، تایپه و ژاپن از صعود باز ماند.

این در حالی است که تیم های ایرانی در مواجهه با ویتنام، تایپه و.. همواره در چالش بوده و برد و باخت هایی را رقم زده بودند. اینکه یک تیم باشگاهی با کدام مربی و بازیکنان رهسپار می شود شاید خیلی جای نقد نباشد چرا که سرمایه گذاران و مدیران این تشکیلات ها حتما برای خود برنامه و دلایلی دارند ولی وقتی پای تیم ملی به میان می آید نمی شود بی تفاوت بود.

قرار است تیم مشترک پیکان و ملی ماه آینده در چلنج کاپ آسیا در اندونزی حضور پیدا کند و با توجه به عملکرد تیم باید گفت: با این نتایج زنگ خطر برای تیم ملی بانوان به صدا در آمده است در این باره با چند کارشناس و مربی همانند میترا شعبانیان، فریبا صادقی و مریم خمسه گفت و گو کرده ایم که نکات ظریف اما مهمی را بیان کرده بودند اما شخصی همانند فریبا صادقی که سابقه سرمربیگری تیم ملی را داشت صلاح ندید که نظراتش را باز تاب بدهیم و معتقد بود که قرار است دیدگاه و نقد های خود را به شخص نایب رییس و رییس فدراسیون انتقال دهد ولی مسأله مورد اتفاق نظر این خبرگان نحوه انتخاب برخی بازیکنان بود که نه جوان‌گرایی لحاظ شده بود و نه بهره گیری از تجارب کامل بازیکنان، اینکه شبنم علیخانی و مهسا صابری و... اعلام کناره گیری کرده اند باید با وسواس بیشتری به چنین تصمیماتی نگاه می کردیم و نگاه مربیان به جوانانی بود که از لحاظ قواره و فیزیک به درد آینده والیبال می خورند.

به طور مثال آتیه حسنی، شقایق حسنخانی، دیانا رشیدی، پریا حاجتمندی، ریحانه کریمی و.... پرسش بعدی مورد تاکید این بود که کار نامه آلساندرو مربی ایتالیایی برای بانوان ما چه بود که باز هم دور یک محور می گردیم و گامی به جلو بر نداشته ایم.

یکی از مصاحبین ما به نکته بارز دیگری اشاره کرد و آن اینکه: نایب رییس بانوان فردی تحصیلکرده و آگاه و دلسوز است ولی زیاد در اتخاذ تصمیمات اختیار تام ندارد و برخی مربیان از سوی عواملی حمایت می شوند که فدراسیون را در آمپاس قرار می دهند (!)

اما اگر واقعا اینگونه باشد باید گفت پس چرا در مصدر مسوولیت می مانند و ماندن به قیمتی را تاب می آورند؟

گفت و گو: جمشید حمیدی